Lára Stefánsdóttir

Að loknu prófkjöri hafa sumir lagst í staðarhyggju og túlka niðurstöður eftir búsetu frambjóðenda. Á meðan á prófkjöri stóð börðust menn fyrir því að maður eða kona frá ákveðnum stað þyrfti að komast að, sem og að einhver landssvæði "ættu" tiltekin sæti á lista.

Ég skrifaði grein í prófkjörinu sem ég kallaði "Ekki bara Akureyri" þar sem ég benti á að við framboð til Alþingis gæti enginn frambjóðandi verið að bjóða sig fram bara fyrir staðinn sinn. Það er ekki hægt að bjóða sig fram fyrir hluta kjördæmisins maður býður sig fram fyrir það allt.

Sigurvegari í prófkjöri Samfylkingarinnar í Suðurkjördæmi kemur af bóndabæ, getur hann bara boðið sig fram fyrir þann bóndabæ? Eða sveitina sem hann býr í?

Þetta minnir mig á þjóðernishyggju sem mætti ef til vill fremur kalla staðarhyggju að telja að menn búsettir á ákveðnu svæði eigi meiri rétt en aðrir í lýðræðislegum kosningum. Rétt eins og að menn hafa skoðun á fólki eftir því hvar það er fætt í heiminum þá eru menn að hafa skoðun á því hvar menn búa. Við erum að taka ákvarðanir byggðar á uppruna fólks - mér hugnast það ekki. Hættum þessu, ég bauð mig fram til að vinna fyrir Norðausturkjördæmi allt - ekki bara Akureyri.