Lára Stefánsdóttir

Það var kannski ekki óvænt að frétta af ákvörðun Björns Inga í Reykjavík en engu að síður vonbrigði. Af þeim ungu stjórnmálamönnum sem hafa verið að skipa sér í forystu stjórnmálaflokkanna hefur hann verið með þeim kraftmeiri og axlað þá ábyrgð sem hann tók að sér af öryggi. Engan óraði fyrir því að hann næði að rífa upp fylgi Framsóknarmanna eins og hann gerði í Reykjavík og ná kjöri til borgarstjórnar.

Það er hinsvegar ekki hægt að vinna undir því álagi sem hann hefur verið í langan tíma án þess að virkilega endurskoða hvort menn vilji yfirhöfuð vinna fyrir samfélagið, fórnarkostnaðurinn er einfaldlega of mikill. Þegar samflokksmaður ræðst jafn hatrammlega að félaga sínum og Guðjón Ólafur Jónsson gerði er ekki hægt annað en hafa á því skömm. Mér segir svo hugur að með aðför sinni hafi hann endanlega gengið frá sínum eigin stjórnmálaferli.

Með Birni Inga kastaði Framsóknarflokkurinn öflugum liðsmanni fyrir borð.

Það voru mikil vonbrigði að frétta af breytingum á meirihluta í Reykjavík, ekki er það langur tími rétt rúmir 100 dagar sem fyrri meirihluti stóð. Ljóst var að Ólafur vildi gjarnan í samstarf við sinn gamla flokk Sjálfstæðisflokkinn og með útspili sínu um að mynda meirihluta með öðrum flokkum en honum voru Sjálfstæðismenn tilbúnir til að færa honum allt sem hann vildi á silfurfati. Eftir stendur hann sem borgarstjóri, meistaraplottari greinilega. Mér þótti merkilegt að heyra hversu ofarlega hann setur málefni flugvallarins í Vatnsmýrinni. Sérstaklega í ljósi þess að ekki stendur til að neitt gerist í þeim málum næstu árin annað en rannsóknir á veðurfari á Hólmsheiði. Stórpólitískur sigur... En ef Ólafur verður maðurinn sem ver Reykjavíkurflugvöll varanlega þá skal ég mála á mig yfirvararskegg í viku - árið 2016!

Fáir aðrir en þeir sem hafa lifað það vita hvernig það er að búa við alkohólisma sem barn. Auðvitað eru aðstæður ekki alls staðar eins en segja má að þessi börn séu nánast réttlaus, leiksoppar aðstæðna og komast hvergi burtu. Þau þurfa sum að þola gleðskap nótt eftir nótt, andlegar misþyrmingar, stundum líkamlegar, svefnleysi, ótta, öryggisleysi og margt það sem ekki myndi líðast að bjóða nokkrum fullorðnum manni. Þeirra eina leið í burtu er að eldast - sem gengur óskaplega hægt þegar maður er lítill. Hvernig getum við barist fyrir mannréttindum þessara barna? Réttur foreldranna til að hafa þau er sterkur en hver eru réttindi þeirra?

Í desember skipaði Össur Skarphéðinsson mig formann stjórnar Orkuseturs. Mér þótti vænt um þessa tilnefningu þar sem ég hef haft mikinn áhuga á orkumálum og sparnaði á orku. Eins og allt of margir aðrir þá er ég hinsvegar sérhlífin þegar kemur að eigin sparnaði. Ég fletti til dæmis upp á því hversu miklu bíllinn minn eyðir miðað við marga aðra en það er frábær reiknivél hjá Orkusetri sem reiknar slíkt út - ég roðnaði. Mæli með því að þeir sem eru að fara að kaupa sér bíl prófi þennan útreikning því það er hægt að fá sambærilega bíla, jafnvel alveg eins bíla sem menga minna.

Ég er auðvitað himinsæl með nýjan meirihluta í Reykjavík en á sama tíma algerlega bit á ótrúlegu klúðri Sjálfstæðismanna sem kemur mér algerlega á óvart. Yfirleitt hefur ákveðin festa verið á regluverki í þeim flokki og menn hafa gætt þess að leysa sín mál heima hjá sér í staðinn fyrir að sprikla í fjölmiðlum. Unga fólkið í flokknum er hinsvegar ekki sama sinnis og vill greinilega breytingar sem þau koma ekki í gegn innan flokks. Við munum eftir ályktun ungliðanna í Sjálfstæðisflokknum hér á Akureyri fyrir stuttu síðan og því verður að fara að álykta sem svo að ungt fólk í flokknum sé ekki að fá framgang eða tekið mark á því og því virðist flokkurinn í meiri krísu en ég taldi. Munurinn á Akureyri og Reykjavík er e.t.v. fyrst og fremst sá að unga fólkið var í borgarstjórnarmeirihlutanum en hér á Akureyri er það eldra fólk sem leiðir listann. Þar er meiri festa og ró virðist vera en meðal þeirra ungu í flokknum, því eru pólitískar aftökur innan flokksins ekki mögulegar á sama hátt og í Reykjavík.

Ég velti því þess vegna fyrir mér hvort það sé alvarleg kreppa innan Sjálfstæðisflokksins milli ungliða og þeirra sem eru miðaldra og eldri. Líklega hafa þeir eldri algerlega hundsað þá yngri eða þá að meðal þeirra ungu er bráðlæti sem ekki er hægt að koma böndum yfir. Nauðsynlegt er fyrir forystu flokksins að skoða sín mál gaumgæfilega innan flokks því þar virðist stærsti vandinn. Það þýðir ekkert fyrir flokkinn að ætla að gera Björn Inga einan ábyrgan fyrir því hvernig fór.

Ungliðarnir í borgarstjórn Reykjavíkur sýndu hinsvegar gríðarlegan pólitískan klaufaskap, framkoma þeirra við leiðtoga sinn í borginni fádæmalaus og þeirra ein er ábyrgðin á því hvernig fór. Líklega var það þeirra eigin valdagræðgi sem varð meirihlutanum í borgarstjórn að falli.

Það var athylisvert að lesa grein á BBC um stéttaskiptingu ungmenna á Netinu. Danah Boyd doktorsnemi í Berkleyháskóla kemst að þeirri niðurstöðu að ungmenni sem eru á Facebook eru líklegri til að fara í háskóla og koma frá efnameiri fjölskyldum heldur en þeir sem eru á MySpace. Þetta eru merkilegar niðurstöður í ljósi þessað margir hafa talið að aðgreining í tengslum við Internetið væri sérstaklega tengd þeim sem hafa tengingu og þeim sem hafa hana ekki. Þegar síðan fólk aðgreinir sig sjálft eftir því hvar það er innan Netsins er merkilegt að sjá.

Þá kemur hin sígilda spurning - er það hópurinn sem ungmennin eru í sem ákvarðar hvað þau gera eða velja þau sér umhverfi eftir því hvað þau vilja gera.

Þetta myndband á Current TV um líf Palestínumanna er ótrúlega gott sérstaklega í ljósi þess að lítil stúlka útskýrir lífið undir þeim kringumstæðum sem þarna eru.

Ég er að verða búin að renna yfir ljósmyndasöguna sjöhundruð síðna skruddu sem er hafsjór af fróðleik og orðið margs vísari. Sérstaklega finnst mér eftirminnilegt hversu póltískar ljósmyndir geta verið, stundum eru þær beinlínis notaðar í pólitískum tilgangi eða til að ná fram einhverju réttlæti sem ljósmyndaranum finnst mikilvægt. Barátta fyrir þjóðflokka, jafnrétti, sjálfstæði, skilningi, kynþáttamisrétti og svo mætti lengi telja. Segja má að oft hafi opnast augu fólks fyrir raunveruleikanum þegar það horfði á ljósmyndir.

Í dag eru myndirnar margar og spurning hvort þær hafi enn sömu áhrif og þær höfðu í eina tíð. Í þessu skyni hef ég verið að horfa á hvernig myndir eru teknar af stjórnmálamönnum og atburðum. Stundum velti ég fyrir mér hvort pólitísk skoðun ljósmyndarans endurspeglist í myndunum sem hann tekur. Það er að hann leggi meiri alúð í efni sem honum hugnast vel. Þetta væri virkilega verðugt rannsóknarefni.

Ég held að eftir að maður er búinn að búa lengi úti á landi þá þurfi maður að fara í jafnréttisendurhæfingu því málin eru einfaldlega aftar á merinni þar heldur en á höfuðborgarsvæðinu. Smá saman verður maður samdauna alskyns smáatriðum og tekur ekki einu sinni eftir því, svo fer maður í annan "hóp" þ.e. landsbyggðarmaður sem líka fær skilaboð um að sé dálítið greindarskertur vegna búsetu sinnar og síðan stutt komment um að maður sé ekki innfæddur á landsbyggðarstaðnum og því skilji maður síður það sem þarf að skilja. Ég held að ég sé komin í þá stöðu að vera skilningslítil, einföld kona á landsbyggðinni. Ég upplifi allavega á samskiptum að ég hafi orðið fyrir einhverjum verulegum greindarskorti og er farin að lifa mig vel inn í hlutverkið með því að þegja kurteislega og segja ekki múkk. Vandinn er að slíku hlutverki fylgjir gjarnan áhugaleysi og það er verulega leiðigjarnt. Hin leiðin er að vera alltaf að lúðrast á hinum og þessum stöðum í þeim tilgangi einum að sanna fyrir fólki að maður hafi eitthvað að segja. En líklega er ég orðin of gömul til að nenna að taka að mér sönnunarbyrði á eigin getu og visku. Ég veit að ég er þrælklár og get það sem ég vil gera og einhvernvegin er það orðið þannig að það er mér nóg að vita það sjálf;-)

Spurningin er hvort ég verði ekki fyrir alvarlegu menningarsjokki þegar að því kemur að ég fari í staðbundna önn til San Francisco í náminu mínu. En ég fer ekki strax og fjarnámið verður því ágætis aðlögun - skyldu miðaldra aðfluttar landsbyggðarkjéllíngar vera minnihlutahópur í San Francisco?

Ég hét þess að ef ég kæmist ekki á þing þá færi ég í skóla að læra ljósmyndun. Ákveðin í að breyta tilverunni og líta upp frá tölvum sem ég hef unnið við frá 1981. Svo nú er ég að velja mér námskeið og skoða kennslubækur því sumarönnin hefst um miðjan júní.

Vil nota tækifærið og þakka öllum sem reyndust mér vel í kosningabaráttunni fyrir lærdómsríkan og skemmtilegan tíma;-)

Þá er kjördagur runninn upp og ég vil nota tækifærið til að þakka öllum samstarfið í gríðarlega skemmtilegri kosningabaráttu. Samstarfsfólkið hefur verið frábært, ég er búin að læra margt og margar ógleymanlegar minningar hafa skapast í baráttunni.

Ég vona að uppskeran verði góð og markmiðin náist. Allavega er ástæða til að senda bestu kveðjur til allra sem voru með en einhver hafði tíma til að snikka hausinn á mér á góðan dansara í útlöndum svo ég læt það bara fylgja hér með mínum bestu kveðjum.

Þetta myndband segir meira en mörg orð!

Það er ótrúlegt að menn trúi því að Google fari að nota Ísland sem geymslusvæði fyrir gögn. En það er algerlega vonlaust á meðan við höfum óörugga og of litla burðargetu á gögnum til landsins. Sæstrengirnir sem við erum með núna eru algerlega ófullnægjandi eins og þeir sem vinna við upplýsingatækni og þá sérstaklega útflutning í gegnum Netið vita með vissu. Eins er afar ólíklegt að landsbyggðin njóti þess að setja upp slíka þjónustu þar sem pípurnar þurfa að vera sem breiðastar. Tja nema menn fari að viðurkenna þá staðreyndir að sæstrengirnir koma til landsins annarsvegar í Seyðisfirði ef ég man rétt og hinsvegar í Vestmannaeyjum. Þá væri hægt að setja slíka þjónustu þar og láta landið afturfyrir í gagnaröðinni - en því getur ekki nokkur maður verið hlynntur.

Betra gagnasamband við landið er ekki á næstu grösum, lagning sæstrengs tekur tíma.

Háhraðasamband á landsbyggðinni er víða afar dapurt eða ekkert. Fjarskiptasjóður sem bráðum fer að bjóða út þjónustu nefnir hugmyndir um að lágmarkskrafa "gæti orðið" frá 512 Kb/s sambandi sem er gamaldags sambands og úrelt áður en það er sett upp. Sem betur fer er þetta ekki ákvarðað heldur bara hugmynd en nauðsynlegt er að hafa s.k. "fegurðarsamkeppni" þ.e. að taka því boði sem býður upp á bestu þjónustu en ekki lágmarksþjónustu þó hún kosti meira. Mér er hinsvegar til efs að þeir fjármunir sem hafa verið settir í málið dugi til þess að gefa landsbyggðinni svo gott Netsamband að allir geti stundað atvinnu hvar sem er á landinu.

Menningarstefna Samfylkingarinnar er metnaðarfullt plagg sem var kynnt í dag. Ég er ánægð með margt í henni og þá sérstaklega áherslu á að byggja upp Náttúruminjasafn, það er allt of lítið gert af því að huga að söfnum á náttúrusviði og tími kominn til að draga þá hluti fram.

Einnig er spennandi að sjá áherslu á sköpun á öllum skólastigum því ég tel að við náum miklu betri árangri ef við erum vel þjálfuð í frumkvæði og sköpun. Þannig náum við að vaxa í síbreytilegu þjóðfélagi.

Endilega kíkið á stefnuna.

Það rifjast margt upp við að horfa á þetta myndband:

Ágúst Ólafur Ágústsson hefur tekið saman loforð ráðherranna síðustu 10 daga og ég verð að viðurkenna að ég hreinlega skammast mín fyrir að vera stjórnmálamaður þegar ég horfi á þetta. Hvernig dettur fólkinu í hug að moka út 22 loforðum rétt fyrir kosningar? Ætti fólkið ekki frekar að vera í kosningabaráttu eins og við hin í stað þess að sitja í ráðuneytunum og láta starfsfólk þar útbúa alskyns kosningaloforð sem síðan er mokað út, ráðherrar fara síðan á staðinn og tilkynna út og suður og láta taka af sér mynd??? Þetta er síðasta sort.

Undarlegar þykja mér fréttir af Sturlu Böðvarssyni þessa dagana og veit ekki alveg hvar stendur á mig veðrið. Fyrst eru vandamál Grímseyjarferjunnar vélsmiðju að kenna sem stundar viðgerðir á henni og svo Grímseyingum.

Síðan verður hann hvefsinn mjög þegar Greið leið segist ekki geta haldið áfram með Vaðlaheiðargöng vegna þess að peninga skortir og þá er það Samfylkingunni að kenna. Ég veit ekki til þess að Samfylkingin hafi sérstaklega beitt sér fyrir því að fjárveitingin væri bara 100 milljónir á ári næstu þrjú ár þegar Greið leið hefur sagt skýrt að það vanti ríflega 700 milljónir og ríkisábyrgð. Þetta gerði samgönguráðherrann alveg sjálfur. Greið leið getur ekki haldið áfram en ætlar auðvitað að berjast áfram fyrir málinu það er ljóst og kosningar eftir viku og þá getur margt breyst.

Hvers konar ábyrgðarleysi og flótti er hlaupinn í Sturlu Böðvarsson þessa dagana?

En mikið óskaplega væri gaman að losna við Sjálfstæðisflokkinn úr samgönguráðuneytinu eftir allan þennan tíma sérstaklega í ljósi þess að ráðherrann áttar sig ekki lengur á því sjálfur að hann er ráðherra þar.

Fyrir nokkru sá ég umfjöllun um háskólanám fanga í þættinum 60 mínútur. Ég fór því að skoða hvort fangar hér á landi hefðu tök á því að stunda nám í háskóla. Ég fann þess engin merki en þrátt fyrir það gæti sá möguleiki verið fyrir hendi. Í tveimur fangelsum er möguleiki á því að stunda framhaldsskólanám þ.e. í fangelsinu að Litla Hrauni þar sem Fjölbrautaskóli Suðurlands sinnir kennslunni og í fangelsinu að Kópavogsbraut 17 þar sem Menntaskólinn í Kópavogi sinnir verkefninu.

Þrátt fyrir nálægð fangelsisins á Kvíabryggju við Fjölbrautaskóla Snæfellinga, né heldur í fangelsinu á Akureyri sem er nálægt Verkmenntaskólanum á Akureyri sem og Menntaskólanum á Akureyri. Ekki er heldur hægt að sjá að kennsla fari fram í Hegningarhúsinu á Skólavörðustíg.

Ég hef alltaf gaman af því að fara á 1. maí hátíðarhöldin á Akureyri. Ganga um bæinn með lúðrasveit og hugsa um það sem skiptir máli. Svo var einnig framan af fundi í gær, ég hafði ánægju af ræðu Örnu Jakobínu Björnsdóttur formanni Kjalar, sem ég vildi gjarnan sjá á heimasíðu félagsins, sem og Soffíu Gísladóttur framkvæmdastjóra Kjalar sem ræddi raunhæfnismat þ.e. að fólk geti látið meta þekkingu sína til náms enda hafi það staðist ákveðið mat. Þarna er ekki um gjaldfellingu á námi að ræða heldur getur einstaklingur sem hefur menntað sig sjálfur fengið þá menntun metna. Þetta er mikið framfaraspor og ánægjulegt að það verður mögulegt að fá slíkt mat hér á Akureyri með haustinu. Báðar töluðu þær Arna Jakobína og Soffía vel til fólksins í Sjallanum sem var stútfullur af fólki. Síðan kom að alþingismanni Vinstri grænna og frambjóðanda í kosningum eftir tólf daga, en hann þrumaði yfir fólki við háa raust vel rúman hálftíma. Ýmislegt var gott í ræðu alþingismannsins sem var þarna sem fulltrúi launafólks í BSRB enda ríkisstarfsmaður og formaður félagsins. Maðurinn kemur afar vel fyrir sig orði og talaði annarsvegar um baráttumál launafólks og hinsvegar predikaði hann svo hver prestur hefði verið fullsæmdur af. Dálítið ofsafengin orðræða - en stundum skemmtileg líka ef maður gætir þess að hafa í huga hver talar. Ræðan er í heild sinni hér.

Ekkert er sárara en að vera veikur og fá ekki hjálp eða fylgjast með sínum nánustu vera í neyð en ekki hjálp. Í góðærinu undanfarin ár var auknum tekjum ríkissjóðs ekki varið til þess að huga betur að fólkinu okkar, Sjálfstæðisframsóknin hugsaði bara um peninga. Rökin um að fyrst þurfi að afla tekna og síðan huga að fólkinu er hjómið eitt því peningarnir voru fyrir hendi en í hugum þeirra var fólkið þar ekki.

Hvernig líður fjölskyldu þar sem einn meðlimurinn bíður eftir hjartaþræðingu, rannsókn sem er tiltölulega fljótleg en sker úr um hvort hjartað er í lagi eða ekki. Viðkomandi er á biðlista með 243 öðrum, á meðan er fjölskyldan þrúguð af áhyggjum - en hún þarf að bíða.

Hvernig bregðast foreldrar við sem eiga barn með geðröskun og þarf að komast á göngudeild. sjúkdóm sem þer jafnvel þekkja ekki, vita ekki hvernig á að bregðast við en eina svarið er - barnið er á biðlista ásamt 170 öðrum börnum - barnið bíður.

Björn Bjarnason ráðherra skrifar pistil á heimasíðu sína þar sem hann segir "Háskóli Íslands nær aldrei því markmiði að verða meðal 100 bestu háskóla heims, ef hann mótar ekki nýja stefnu varðandi gjaldtöku fyrir nám." Þetta eru bitur skilaboð til starfsmanna Háskóla Íslands. Þeir geta ekki skapað góðan skóla nema nemendur borgi meira fyrir námið. Ráðherrann vill seilast í vasa fjölskyldna í landinu sem eru gríðarlega skuldsettar nú þegar á ofurvöxtum vegna efnahagsstjórnar ríkisstjórnarinnar. Það er með öllu óskiljanlegt að ráðherrann meti gæði skólans fremur eftir því hvað nemendur borga en starfsmönnum skólans.

Við Samfylkingarmenn fórum út í Grímsey í dag alls 15 manns og var eftirsótt hjá fólki að komast með í ferðina. Héldum fund þar sem helst voru rædd málefni Grímseyjarferjunnar sem er löng sorgarsaga og virðist vera sem Grímseyingar hafi verið plataðir til að fallast á kaup á ferju sem er svo kostnaðarsamt að gera tilbúna fyrir hlutverk sitt að talsvert ódýrara hefði verið að kaupa nýtt skip sem hentaði vel.

Ég er þeirrar skoðunar að störf án staðsetningar á vegum ríkisins myndu nýtast Grímseyingum afar vel þar sem fjölbreytni atvinnu myndi aukast töluvert og því auðveldara fyrir hjón að flytjast til eyjarinnar og fá bæði góð störf við hæfi.

Á flugvellinum hittum við Helgu Mattínu og Dónald en þau reyndumst mér virkilega vel síðasta sumar og ekki voru móttökurnar síðri, þau bentu bara á bílinn sinn og lánuðu mér hann á meðan dvöl okkar stóð.

Eftir fundinn skaust ég til Síu skólasystur minnar frá Laugum. Minntist skemmtilegra daga sl. sumar og Sía alltaf sami höfðinginn gaf mér reyktan lunda (namm), dásamlegan saltfisk og fleira.

Grímseyingar eru algestrisnasta fólk sem ég hef fyrir hitt og þau gæða þessa fallegu eyju töfrum sem lifa í minningunni.

Í nýjasta fréttabréfi ClickZ sem fjallar um vinsælustu leitarorðin má finna margt fróðlegt. Athyglisverðast þótti mér að í flokknum "Internet advertising" er í fyrsta sæti "work from home" og í öðru sæti "work at home". Í flokknum "IT and internet" er Paypal vinsælast sem er fyrirbæri til að borga með þegar verslað er á Netinu eða heimanfrá.

Eftir stendur löngunin til að vinna að heiman og væri fróðlegt að fá nánari könnun á því eftir hverju fólk er að leita. Ég hef mikið verið að velta fyrir mér hvort það vinnuálag og fjarvera frá heimilinu er orðin svo íþyngjandi að þessi þróun fari að snúast við. Þessi könnun fékk mig til að hugsa áfram hvort fólk sé farið að vilja breyta lífinu og í stað þess að verja mestum tíma sínum í vinnunni sé þörfin fyrir eigið líf að verða sterkari. En þá er spurningin hvort það að vinna heima sé rétta leiðin til þess.

Það geta ekki allir fengið allt heyri ég stundum þegar ég tala um jöfnuð í samfélaginu eins og jöfnuður geti fjallað um það. Fyrst og fremst erum við að tala um að jafna leikinn í íslensku samfélagi, að allir hafi möguleika á að lifa mannsæmandi lífi með reisn. Við á landsbyggðinni höfum fyrst og fremst verið að tala fyrir því að við fáum sömu möguleika og aðrir að reka fyrirtæki. Skýrsla eftir skýrslu sýnir fram á að flutningskostnaður - mestmegnis skattar, hindra þá möguleika. Skattarnir eru miklum mun hærri en það fé sem fer í samgöngukerfið svo það er ekki hægt að rökstyðja þetta með því að þeir borgi fyrir vegina sem nota þá. Fyrirtæki á landsbyggðinni þar sem engin þensla er þurfa að búa við háa vexti sem ætlaðir eru til að slá á þenslu sem er ekki fyrir hendi hjá þeim.

Jöfnuður skiptir okkur öll máli, í smáu sem stóru.

Sjónvarpsstöðin N4 er eina sjónvarpsstöðinni utan höfuðborgarsvæðisins og hefur staðið sig vel í að gera kosningabaráttunni skil. Ég var þar í gærkvöldi ásamt Þorvaldi Ingvarssyni frambjóðanda Sjálfstæðisflokksins. Þátturinn var enginn æsingaþáttur en ýmsar línur skerptust. Sérkennilegt þótti mér þegar Þorvaldur andmælti því að það ætti að selja Landsvirkjun en sagði síðan stuttu síðar að auðvitað stæði til að einkavæða hana. Land er tekið af landeigendum og flutt undir Landsvirkjun en síðan stendur til að selja hana og þjóðlendurnar okkar með. Ég skil ekki hvers vegna svo stór hluti landsmanna er sáttur við það og ætlar að kjósa flokk sem stendur fyrir annarri eins eignaupptöku.

Margt fleira kom fram og auðvitað þarna eins og alltaf að maður vildi gjarnan hafa svarað betur en þetta var skemmtileg og góð lífsreynsla.

Eftir landsfund Sjálfstæðisflokksins er ljóst að þeir ætla sér að selja Landsvirkjun og með þægum samstarfsflokk eins og Framsóknarflokknum ætti þeim að takast það. Fyrst eru þeir að færa þjóðlendurnar undir fyrirtækið sem menn trúa að sé ríkiseign og þetta sé því "allt í lagi" en síðan lýsa þeir yfir að þeir vilji selja. Vonandi sér fólk samhengið í þessu þar sem hér er um háalvarlegt mál að ræða.

Með því að selja land með auðlindum einkafyrirtæki er ljóst að íbúar landsins fá engu ráðið um hvernig þær auðlindir eru nýttar.

Ég hef verið talsmaður þess að nýta auðlindir landsins fólkinu okkar til hagsbóta og þeir sem búa í nærumhverfi auðlindanna geti nýtt þær til að byggja upp atvinnulíf. Með þessum óhugnanlegu fyrirætlunum Landsvirkjunar er hættan á að við sitjum uppi búin að afsala okkur auðlindum landsins á tiltölulega óhagstæðu verði.

Samkvæmt skoðanakönnunum er þetta sá veruleiki sem blasir við okkur í dag - stjórnin heldur velli og auðlindirnar verða því að öllum líkindum seldar. Ég trúi því varla að þetta sé það sem þjóðin vill - er það tilfellið?

Landsfundur Samfylkingarinnar er alltaf afar skemmtileg samkoma, þar hittast félagar, ræða málin, miðla reynslu og þekkingu. Það er sérstök og gefandi tilfinning að vera í hópi fólks þar sem allir hafa áhuga á samfélaginu og vilja leggja sitt af mörkum til þess að landinu okkar gangi sem best. Það sama á við aðra stjórnmálaflokka þó svo að ég telji þeirra leiðir ekki henta mér þá ber ég virðingu fyrir því fólki sem leggur á sig pólitíska vinnu því ég þekki af eigin raun hvað í því felst að starfa í stjórmálum. Þá á ég ekki bara við þá sem standa fyrir framan hljóðnema, sjónvarpstökuvélar og myndavélar heldur allt það fólk sem tekur þátt í pólitísku starfi frá hinu minnsta viðviki í því að gefa nánast allann sinn frítíma til stjórnmálaþátttöku.

Ég sat meðal annars í vinnuhóp um mannréttindi sem kannski flestir Íslendingar taka sem gefnu að séu í góðu lagi hér á landi og með réttu má segja að við stöndum býsna vel. Þó er alltaf eitthvað sem má styrkja eða gera betur. Með umræðunni öðlaðist ég aukinn skilning á fjölmörgum þáttum og stykti þekkingu mína á öðrum. Hópurinn fjallaði einnig um kvenfrelsi og jafnréttindi en við Helgi Hjörvar stýrðum vinnu í þessum tveimur hópum.

Á fundinum var ekki síður skemmtilegt að hitta góða vini og þar á meðal Lillý vinkonu mína frá Kópaskeri sem var þar með foreldrum sínum. Í Fréttablaðinu í dag birtist fín mynd af okkur umkringdum félögum úr Samfylkingunni í Norðausturkjördæmi en þessi mynd er hlý minning frá góðum fundi í hópi góðra félaga.

Samfylkingin hélt fund í morgun um ábyrga efnahagsstefnu og hefur lagt fram greinargerð sem unnin er af starfshópi undir stjórn Jóns Sigurðssonar hagfræðings en hann er fyrrverandi forstjóri Norræna fjárfestingarbankans, seðlabankastjóri, alþingismaður og ráðherra. Reynsla hans er gríðarlega mikil og eftirsóknarvert að fá mann með jafn mikla sérþekkingu og reynslu af efnahagsmálum. Margt kemur fram í greinargerðinni sem ég hef áður fjallað um hér og margt sem væri ástæða til að fjalla um.

Eitt af stefnumálum Samfylkingarinnar er að láta nemendur í framhaldsskólum fá námsbækur án endurgjalds. Ég er ekki viss um að margir átti sig á því hversu mikil útgjöld eru falin í námsbókum á hverri önn. Nemendur eru oft í 5-7 áföngum hverja önn og bækurnar kosta frá 3000 - 6000 krónur bókin (stundum minna og meira en þetta er algengast). Nemandinn getur því gert ráð fyrir að 30.000 krónur fari í námsbókarkaup við hver annarmót. Þetta geta því verið um 240.000 krónur fyrir hvern nemanda. Þessir útreikningar mínir eru lauslegir en nemendur í framhaldsskólum og ættingjar þeirra þekkja þetta vel. Þar sem aðstæður nemenda í framhaldsskólum eru æði misjafnra er mikilvægt að tryggja að dapur fjárhagur fjölskyldu hindri ekki skólavist og tryggja að hver nemandi geti sem best eytt orku sinni í nám í stað þess að hafa áhyggur af fjárhag fjölskyldunnar í hvert skipti sem þarf að kaupa bók.

Við þurfum að jafna leikinn - fyrir börnin okkar. Það hýtur að vera sárt fyrir efnaminna fólk að geta ekki tryggt börnum sínum viðunandi læknisþjónustu á tönnum barnanna þeirra. Með forvarnaraðgerðum og eftirliti má ná langt og því þarf að tryggja að slík heilsuvernd sé endurgjaldslaus. Það er ekki nokkur heilbrigð skynsemi í því að heilbrigðiskerfi landsins nái til allra líkamsparta, beina og innyfla en þegar að tönnunum kemur draga að sér hendurnar. Öll heilsa barna skiptir máli og því þarf að huga að tannheilsu eins og annarri heilsu. Viðtal við Sigurð Rúnar Sæmundsson á Stöð 2 var sláandi þegar hann bendir á að ef barn tábrýtur sig þá er það innan heilbrigðiskerfisins en ef tönn brotnar þá þarf fjölskyldan að borga. Hver er jöfnuður barnanna þegar barn hinna ríku fær úrbætur en barn hinna efnaminni annaðhvort ekki eða þá að það hefur alvarleg áhrif á fjármál heimilisins.

Rauðanes er einn alfallegasti staður á landinu og kom mér algerlega á óvart. Ég var að leita að gistingu á Þórshöfn þegar ég datt um gistingu á Ytra Álandi í Þistilfirði og þar var tengill á Rauðanes. Án þess að hika hringdi ég þangað og við Gísli minn ákváðum að ganga Rauðanesið. Um morguninn bauð Bjarnveig á Ytra Álandi okkur í kaffi og gómsæta jólaköku en síðan fórum við í gönguferðina. Við gengum frá ríflega 10 um morguninn til um fjögurleytið með bækling sem nemendur Svalbarðsskóla unnu og var mjög hjálplegur.

Við vorum ekki með farsímasamband á Ytra Álandi þannig að ég fékk tölurnar úr könnun Stöðvar 2 þegar ég sat á bjargbrún á Rauðanesi og dáðist að ægifagurri náttúrunni. Það var sannarlega ágætt að vera mæld inni og segir okkur að vinnan er að skila sér. Nú er bara að halda ótrauð áfram og gera sitt besta.

Kristján L. Möller alþingismaður Samfylkingarinnar er skýr og ákveðinn þegar kemur að fyrirhuguðum Vaðlaheiðargöngum. Hann "vill að ríkið greiði kostnaðinn við gerð ganganna. Hann segir nauðsynlegt að hefjast handa sem fyrst." (Sjá frétt RÚV).

Ingibjörg Sólrún Gísladóttir ferðaðist til 15 staða á landsbyggðinni nú stuttu eftir áramótin og meðal þess sem hún boðaði var stórátak í samgöngumálum. Vegna virkjana og álversframkvæmda hefur svigrúmið verið lítið en nú held ég að í ljósi niðurstöðu atkvæðagreiðslu í Hafnarfirði að svigrúmið sé að birtast og við getum virkilega brett upp ermar og séð til þess að göngin komi. Samgönguráðherra Sjálfstæðisflokksins hefur engan áhuga haft á málinu þrátt fyrir þrýstsing frá "Greiðri leið".

Þetta eru stór og góð tíðindi í samgöngumálum, Vaðlaheiðargöng skipta okkur hér á Norðurlandi miklu máli, bæði vegna öryggis þar sem Víkurskarð er oft hættulegt yfirferðar og vegur þar lokaður í vondum veðrum. Þetta leysir því vanda þeirra sem vilja stunda nám t.d. í Háskólanum á Akureyri og komast milli heimilis og skóla daglega. Sameiginlegt atvinnusvæði stækkar og möguleikar aukast mjög.

Þetta eru stórtíðindi dagsins þar sem Kristján L. Möller tekur skarpa og skýra afstöðu í þessum málum enda kraftmikill þingmaður sem talar tæpitungulaust.

Mér þykir ömurlegt að sjá Frjálslynda flokkinn sýna algert dómgreindarleysi í málefnum fólks sem fætt er í öðrum löndum. Þrátt fyrir að munur á Íslendingum er starfa í útlöndum og erlendu fólki sem starfar hér blása þeir út að hér þurfi að hafa áhyggjur þrátt fyrir að í landinu sé ekkert atvinnuleysi. Fólk sem hefur lagt á sig að ferðast um langan veg til að taka þátt í uppbygginu á Íslandi þar sem vinnuafl vantaði situr nú undir ásökunum um að lækka laun og vera "fyrir". Það er ekkert hægt að sjá út úr þessu annað en eina ömurlegustu aðferð til atkvæðaveiða sem ég hef séð.

Árni Páll Árnason lögfræðingur og frambjóðandi Samfylkingarinnar sýnir svart á hvítu að þetta gengur ekki upp, enda bara um atkvæðaveiðar að ræða.

Í dag beittu íbúar Hafnarfjarðar íbúalýðræði, þátttaka í kosningum var mjög góð og niðurstaða er fengin. Ég er mjög ánægð með niðurstöðuna en fyrst og fremst er ég ánægð með vinnubrögð meirihlutans í Hafnarfirði þ.e. Samfylkingarinnar sem óhrædd lagði málið í dóm íbúa sveitarfélagsins.

Í þessu má sjá vinnu Samfylkingarinnar í verki, þar er hreinn meirihluti og því auðvelt að sjá hvernig Samfylkigin vinnur þegar hún fær til þess umboð.

Niðurstaðan er sérstaklega ánægjuleg í því ljósi að hún er í takt við stefnu Samfylkingarinnar um að nú sé kominn tími til að staldra við og skilgreina hvað við viljum vernda og hvað við viljum nýta. Núverandi ríkisstjórn hefur vaðið áfram í óþökk íbúa sinna í fjölmörgum málum og nú er mál að linni.

Í dag opnuðum við Samfylkingarmenn í Norðausturkjördæmi kosningaskrifstofu í Lárusarhúsi á Akureyri. Ingibjörg Sólrún Gísladóttir formaður okkar mætti og ávarpaði gesti ásamt Kristjáni L. Möller. Ég var fundarstjóri á skemmtilegum fundi sem hófst með tónlistaratriði frá þeim Unni Birnu og Eyþóri sem eru frábærir flytjendur. Það komu tæplega 80 manns á opnunina en nú höfum við einmitt endurnýjað heilmikið í Lárusarhúsi og því skemmtilegt að fá gesti. Við Helena erum búnar að vera duglegar að stilla upp eftir hörkuvinnu félaganna undir kröftugri stjórn Agnesar og Páls. Það verður gaman að vera í húsinu í kosningabaráttunni.

Börnin eru framtíðin, okkar besta fjárfesting og það mikilvægasta sem landið á. Við Samfylkingarmenn setjum fram með stolti stefnu um málefni þeirra því við látum okkur börnin varða, þau skipta okkur máli. Stefnuskjalið Unga Ísland er metnaðarfullt plagg þar sem tekið er markvisst á málefnum barna út frá þeirra þörfum. Ég hef áður rætt hversu mikið fjölskyldur eru plagaðar af oft hömlulausum kröfum um vinnutíma. Börnin þurfa sínar fjölskyldur, þau þurfa vernd þegar bjátar á og styrk til að ná fram því besta sem þau hafa yfir að búa. Börnin okkar eru framtíðin, þau munu sjá um samfélagið sem við sem eldri erum þurfum á að halda síðar. Nú er það okkar hlutverk að veita þeim skjól til að dafna, veita þeim heilsugæslu til að stuðla að heilbrigði þeirra og veita þeim bestu menntun sem völ er á. Ég er sannfærð um að þessi stefna höfðar til fólksins í landinu sem veit í hjarta sér að börnin eru það mikilvægasta sem við eigum.

Formaður Samfylkingarinnar hefur orðið fyrir ótrúlegu einelti undanfarið þar sem sumir í einfeldni sinni trúa því að hún sé upphaf og endir alls í Samfylkingunni. Við eigum sterkan og góðan formann og öfluga liðsheild. Það er því lýjandi þegar andstæðingar beita þeim rökum að formaðurinn okkar sé að þeirra mati helsti ljóður á ráði Samfylkingarinnar. Undir hennar stjórn muni ríkisreksturinn fara illa o.s.frv. Í ljósi þess að við búum ekki við stöðugleika og óróleiki á fjármálamarkaði hefur sjaldan verið meiri þá er skrýtið þegar menn láta kasta ryki í augun á sér.

Ingibjörg Sólrún hefur sýnt að hún er sterkur forystumaður hún leiddi margar góðar breytingar í rekstri Reykjavíkurborgar og undir hennar stjórn blómstraði borgin með jafnrétti og velferð að leiðarljósi. Það eina sem gerði Reykjavíkurborg erfitt fyrir er nákvæmlega það sama og er að gera öllum sveitarfélögum erfitt fyrir en það er óréttlát skipting tekna milli ríkis og sveitarfélaga.

Hún var nútímalegur stjórnandi, óhrædd við kreddur samfélagsins. Hún gekk fremst í flokki á Gay pride hátíðinni þegar aðrir vildu helst ekki að samkynhneigðir mættu sjást. Hún sá til þess að konur voru til jafns við karla við stjórnun borgarinnar. Margt fleira mætti telja til.

Það væri því afar eftirsóknarvert að fá jafn reyndan og öflugan stjórnanda sem forsætisráðherra Íslands. Kona með þekkingu, reynslu með öfluga stjórnunarhæfileika er einmitt það sem við þurfum til að koma á meira jafnvægi á efnahagslífið á Íslandi.

Það verða eflaust einhverjir sem láta kasta ryki í augun á sér í kosningabaráttunni en hver sem skoðar málið sjálfur mun sjá hver raunveruleikinn er.

Það eru sannarlega gleðitíðindi að nú er nánast öruggt að björgunarþyrla verður staðsett á Akureyri. Það væri tiltölulega hallærislegt ef fyrsti maður á framboðslista Sjálfstæðisflokksins í komandi Alþingiskosningum væri ítrekað í fjölmiðlum að krefjast þess að fá björgunarþyrlu til Akureyrar væri ekki nú þegar búið að ganga frá málunum bak við tjöldin. Ég tel nánast alveg öruggt að á hentugum tíma fyrir kosningar muni ráðherra tilkynna að björgunarþyrla verði á Akureyri og frambjóðandinn hampa því að hann sé stórkostlegur björgunarþyrlusækir. Ráðherrar hafa breytt ráðuneytum landsins í kosningaskrifstofur og ég er algerlega sannfærð um að þyrlan kemur og allt leikritið verður vel útfært og snilldarlega spilað hjá Sjálfstæðismönnum.

Hvað svo sem um leikritið má segja þá er það virkilega ánægjulegt að hafa björgunarþyrlu hér á Akureyri, þar með verður ein þyrla staðsett þannig að það styttir verulega vegalengdir til björgunar á Norðausturlandi og miðunum hér fyrir utan. Þetta eru býsna góð tíðindi. En að sama skapi er frekar dapurlegt að sjá hvernig ráðherrar spila með völd sín í kosningabaráttu.

Þegar ég lærði hagfræði þá varð mér kennd sú einfalda staðreynd að Ísland væri eins og eitt heimili það þyrfti að fá inn að minnsta kosti jafn miklar tekjur og það eyddi. Í gósentíð undanfarinna ára höfum við eytt um efni fram samkvæmt upplýsingum Hagstofu Íslands þá keyptum við vörur fyrir 14,6 milljarða í janúar en seldum einungis fyrir 6,4 milljarða. Eftir stendur að við eyddum umfram það sem við öfluðum í vöruviðskiptum tæpum 7 milljörðum króna. Góðu fréttirnar eru þó þær að fyrir ári síðan eyddum við í janúar 10,1 milljarði meira á núgildandi verðlagi.

Við þessu er einungis tvennt að gera, eyða minnu eða selja meira. Miðað við hvernig við högum okkur er líklega augljóst að við þurfum að gera hvoru tveggja. Þá er spurning hvað getum við flutt út í auknum mæli til að fá meiri tekjur og hvað getum við sparað við okkur eða keypt innanlands til að laga vöruskiptajöfnuðinn.

Ég hef undrast það undanfarið hversu andstæðingar okkar í pólitík hafa ráðist á formann Samfylkingarinnar Ingibjörgu Sólrúnu Gísladóttur oft svo hatrammlega að það er erfitt að átta sig á tilganginum. En segja má að pólitískar aðferðir hafi nokkuð breyst og er eitt myndband sem kom fram nýlega í kosningabaráttu demokrataflokksins þar sem stuðningsmaður Obama gerir myndband sem er ekki til stuðnings Obama heldur til að draga úr framboði Hillary Clinton. Þannig virðast stjórnmálin vera að breytast úr því að berjast fyrir því sem einstaklingurinn vill í það að berjast gegn þeim sem hindra framgang eigin frambjóðanda. Hér er þetta dæmi sem minnir mig á ofsóknarkennda baráttu gegn mínum formanni þar sem menn berjast ekki fyrir sínu heldur gegn öðrum.

Hér er um að ræða stolna auglýsingu af Philip de Vellis hann setti nafn sitt ekki við myndbandið í upphafi en þegar það komst upp hver hann væri sagði hann upp í vinnunni hjá tölvufyrirtæki sem m.a. hafði hannað vef fyrir Obama þarna má líka sjá upphaflega myndbandið. Hér er umfjöllun um málið í stjórnmálabloggi Washington Post. En hér kemur hin umdeilda breytta auglýsing:

Þá er yfirlýsingin komin um framboð Ómars Ragnarssonar Íslandshreyfingin komin fram með bráðabirgðastjórn og fyrstu hugstormun að málefnum án frambjóðenda. Ég veit ekki hvað breyttist í dag varðandi það framboð annað en að það er komið lógó á klúbbinn. Við vissum af fólkinu, vissum af framboðinu en ekki hverjir byðu sig fram né heldur heildarstefnu svo hvorugt breyttist í dag. Þannig að það voru nokkur vonbrigði að ekkert nýtt kæmi fram þannig að þau eru enn við undirbúningsstörf og því bara að óska þeim alls hins besta í því. Ég hafði hinsvegar áhyggjur af því hversu ofsafenginn Ómar var í viðtali við Helga Seljan í Kastljósinu eins og hann væri ekki til í að láta tala við sig eins og stjórnmálamann. Líklega verður þetta mikil breyting fyrir manninn að þurfa að taka þátt í stjórnmálaátökum og fylgja málum eftir.

Ef það er eitthvað afl sem ég held að sé minnst þörf fyrir í dag þá er það enn eitt umhverfisaflið, allir flokkar eru komnir með nokkuð skýra stefnu og hafa sett málið á oddinn út frá mismunandi forsendum flokkanna. En þá virðist það vera ljóst að sex flokkar verða í framboði sem hlýtur að gleðja Sjálfstæðisflokkinn enda mun hann væntanlega maka krókinn við þessar breytingar og þar með tryggja stöðu sína við áframhaldandi stjórn. Ætli blómin á borðinu hafi verið frá honum?

Á ferð minni fyrir austan rakst ég á eftirfarandi auglýsingu í Dagskrá þeirra Austfirðinga frá Starfsgreinasambandi Austurlands. Hér er enn ein birtingin á þrælkun íslenskra launþega en hér á börnum okkar. Þjónkun við atvinnurekendur er farin að ganga út í algerar öfgar og menn ganga ótrúlega langt á eigin rétt.

Forfeður okkar börðust fyrir réttindum launamanna og það er óásættanlegt að þeir sem nú lifa og starfa á launamarkaði láti þau fyrir svo lítið sem raunin er. Taumlaus vinnutími á jafnaðarlaunum sem í rauninni er þegar upp er staðið undir lágmarkslaunum er einn þeirra. Alþingi gengur á undan með fordæmi sem er óásættanlegt með vinnutíma langt fram á nætur enda stjórnun á þingstörfum slök.

En er ekki lágmark að berjast gegn þrælkun barna???

Finnst nauðsynlegt að halda hér til haga grein Inga Rúnars Eðvarðssonar prófessors við HA um misskiptingu launa milli landsbyggðar og höfuðborgar. Enginn virðist vera að gegn þessu misrétti í raun - ég velti fyrir mér af hverju?

Morgunblaðið er komið í kosningaham fyrir Sjálfstæðisflokkinn og finnur sér ýmislegt til dundurs í því verki. Ef það er ekki að búa til ágreining milli manna í Samfylkingunni þá ræðir það hvað formaður Samfylkingarinnar segir ekki og þegar það er rekið ofan í þá að það sé ekki rétt þá bregður það á það ráð að segja að það hafi verið of lítið. Mér finnst þetta drepfyndið og skrifaði litla athugasemd við fréttina og býst fastlega við því að henni verði svarað kröftugt og þá um það sem ég skrifaði ekki um. Ef forystugreinar Morgunblaðsins munu fram að kosningum um það sem ekki er sagt verður spennandi að sjá hvað það velur hverju sinni um hvað hefði átt að segja hverju sinni að þeirra mati.

Við héldum áfram ferðinni í fyrradag og þá til Þórshafnar í glaðasólskini og blíðu. Þar hitti ég Sturlu og Henrý á Vélaverkstæði Þistils sem Sturla stýrir. Þar var margt skrafað um pólitík en síðan sýndi Henrý mér bæinn, við fórum í íþróttahúsið sem hýsir sundlaug bæjarins, íþróttasal og margt fleira. Þaðan var farið í Hraðfrystistöð Þórshafnar og hittum einstaklega skemmtilega starfsmenn, þaðan fórum við um bæinn og vakti falleg kirkjan athygli mína en hún er tiltölulega ný og þekkt af góðum hljómburði. Við fórum á skrifstofu hreppsins og hittum Björn Ingimarsson sveitarstjóra sem fór yfir hafnarframkvæmdir sem hafa verið talsvert viðamiklar í sveitarfélaginu. Þaðan fórum við í áhaldahús bæjarins og greinilegt að þar eru þúsundþjalasmiðir sem leysa úr ótrúlegustu málum. Þá var haldið áfram til Vopnafjarðar.

Ég er nú á Kópaskeri og stödd í Magnavík sem er Netþjónustan á staðnum. Hér er netsambandið mjög gott enda Kópasker þekkt fyrir frumkvöðlastarf á þessu sviði. Það er sniðugt að segja frá því að hárgreiðslustofan á staðnum er í sama húsi. Hef verið i versluninni Bakka að fá mér kaffi en búðin er einstaklega góð með góðu vöruúrvali.

Kópasker finnst mér alltaf notalegur staður með einstaklega fallegri náttúru svo ég tali ekki um fuglalífið á sumrin. Í dag er sól og brim sem ég hlakka til að fanga með myndavélinni á eftir.

Það er gaman að hitta Kristbjörgu og Óla svo ég tali ekki um Lillý sem hefur verið vinkona mín í mörg ár og einstaklega skemmtileg. Við Alenka vinkona mín frá Slóveníu sem er með í för ætlum að gista hér á Víðihóli í nótt sem ég mæli með. Það er gaman að ferðast um kjördæmið og akkúrat eitt af því sem gerir kosningabaráttu svo skemmtilega. Við förum síðan áfram til Raufarhafnar og Þórshafnar á morgun.

Var að koma af góðum bæjarmálafundi Samfylkingarinnar á Akureyri. Við hittumst einu sinni í viku og ræðum bæjarmálin og fátt er fróðlegra en sitja þessa fundi og vera vel með á nótunum um hvað er að gerast í umhverfi sínu. Það eru mörg málin sem fengist er við, skipulagsmál, íþróttamál, skólamál, hafnarmál og margt fleira. Smá saman fær maður gleggri heildarsýn á sveitarfélagið möguleika þess og hvar skóinn kreppir. Gott væri ef fjárveitingar ríkisins væru í samræmi við það sem við viljum vera að gera og svo sannarlega væri einnig gott ef Akureyri væri hálaunasvæði sem gæti borið meiri þjónustu.

Engu að síður er margt hægt að gera og margt sem er í pípunum sem ég vonast til að takist vel.

Á morgun fer ég í kosningaferðalag og byrja á morgun smávegis á Húsavík en síðan á Kópaskeri. Ég hlakka mikið til og auðvitað verður myndavélin í farteskinu.

Við Samfylkingarmenn segjum oft "við erum jafnaðarmenn" en það er ekki alltaf að menn skilja hvað það felur í sér. Sumir segja að með því að jafna leikinn þá séum við að kippa fótunum undan hinu og þessu sem er alger misskilningur. Fyrst og fremst fjallar jöfnuðurinn um að gefa fólki jöfn tækifæri í lífinu. Ekki ganga svo nærri þeim sem standa veikum fótum að þeir hafi ekki möguleika á að bjarga sér.

Jöfnður felst í svo mörgu. Jöfnuði milli landsbyggðar og borgar, ríkra og fátækra, sjúkra og heilbrigðra, eldri borgara og yngri og svo mætti lengi telja.

Er það ekki fyrst og fremst mannúð að styðja fólk til að geta lifað mannsæmandi lífi?

Þegar ég var fyrir austan fyrir helgi heimsótti ég meðal annars skógræktarstöðina Barra á Egilsstöðum. Þar hitti ég Skúla Björnsson framkvæmdastjóra og við fórum að ræða skógrækt og sérstaklega möguleika hennar á að binda kolefni í jarðvegi og gróðri. Skúli benti mér á ýmis merki þess að líklegt má telja að fólk og fyrirtæki séu farin að hyggja að því að sjá til þess að binda kolefni í samræmi við koltvísýring sem sleppt er út í andrúmsloftið.

Möguleikar okkar Íslendinga á því að binda kolefni eru miklir þar sem við eigum mikið af gróðursnauðu landi eftir uppfok og gróðureyðingu. Samkvæmt ódagsettum upplýsingum á vef Landgræðslunnar er talið að með uppgræðslu megi binda kolefni sem samsvarar allri losun gróðurhúsalofttegunda í 500 ár.

Nú má gera ráð fyrir að kvóti verði á losun gróðurhúsalofttegunda í heiminum og því brýnt fyrir fyrirtæki að binda kolefni til þess að nýta kvótann vel. Eins og við vitum hafa Samfylkingarmenn á Húsavík lagt til að ef verður af álveri þar þá muni verða sérstök áætlun og aðgerðir í kolefnisbindingu á sama tíma. Enda eru þar miklir áhugamenn um skógrækt. En það er spurning hvort það verði ekki framtíðaratvinnuvegur á Íslandi að selja trjáplöntur og gróðursnauð svæði til að selja kolefnisbindingu þannig að fyrirtæki sem losa gróðurhúsalofttegundir geti haldið áfram rekstri.

Verður þetta til þess að Ísland verði aftur íðilgrænt?

Í ályktun frá landsfundi Framsóknarmanna stendur Að í stjórnarskrá standi: „Auðlindir Íslands utan eignalanda eru sameign íslensku þjóðarinnar“. Með auðlindum er átt við nytjastofna á Íslandsmiðum, auðlindir á, í eða undir hafsbotninum utan netalaga og náttúruauðlindir í þjóðlendum.

Ég hef ekki séð þess nein merki, hvorki í orði né á borði að þetta sé stefna flokksins í þau 12 ár sem hann hefur verið í ríkisstjórn en nú kortéri fyrir kosningar. Ennfremur var viðtal við formann flokksins í kvöldfréttum ákaflega sérkennilegt þegar hann reyndi að böggla því út úr sér að þetta væri ekki verkefni stjórnarskrárnefndar heldur ríkisstjórnar. Ég hélt að stjórnarskráin hefði verið verkefni stjórnarskrárnefndar.

Ég skil ekki þetta mál, er það sama upp á teningnum og fyrir síðustu kosningar þegar Framsóknarmenn lögðust í harða stjórnarandstöðu rétt fyrir kosningar og fram yfir kjördag þar sem allt var Sjálfstæðisflokknum að kenna. Annað hvort af því þeir höfðu ráðuneyti viðkomandi málaflokks eða ef svo hrapallega vildi til að um var að ræða þeirra eigið ráðuneyti þá var það fjármálaráðherra að kenna.

Virkar þetta??? Ef svo - er það virkilega þess virði?

Aftur var ferðinni heitið austur í vikunni sem var frábært, ég minntist ungliðanna okkar sem missa nánast málið þegar þeir sjá að þjóðvegur 1 er ekki malbikaður allan hringinn en einmitt þegar farið er austur verður maður var við það. Meginástæðan er sögð vera að menn geti ekki gert upp við sig hvar hann á að liggja og þá sé ekki ástæða til að malbika á meðan. Furðuleg röksemdarfærsla, eins og þetta séu einu blettirnir á þjóðveginum þar sem menn þurftu að taka af skarið og setja veginn niður. Fyrst og fremst er þetta auðvitað partur af slæglegum vinnubrögðum.

Ég held að menn ættu nú að setja það í forgang að klára hringveginn þetta er okkur ekki til sóma.

Mér hefur stundum fundist að menn tali um fólk sem hefur lifað lengur en annað fólk eins og það sé á einhvern hátt öðruvísi fólk. Menn tala um "Eldri borgara" eins og "Erlendan borgara" eða eins og eitthvað annað en hinir. Staðreyndin er hinsvegar sú að þegar maður er eitt sinn fæddur er bara eitt í stöðunni annað hvort lifir maður lengi og verður gamall og þar af leiðandi eldri borgari eða maður er hreinlega dauður. Því er spurningin hvort þeir sem yngri eru og láta sig litlu varða um eldra fólk hvort það hyggist sjálft einfaldlega ekki verða gamalt? Ekki er fólk svo skyni skroppið að telja að talningin í árum sé eitthvað óháð þeim sjálfum?

Ég held að við eigum að líta á stöðu eldra fólks sömu augum og það værum við sjálf því við höfum bara tvennt um að velja, vera gömul - eða dauð. Sé maður á lífi þá er um að gera að hafa gaman af því og sjá til þess að lífið geti verið býsna gott. Því ber okkur öllum að setja okkur í þessi spor með þeirri vissu að þarna verðum við sjálf - tja eða þá bara ekki til.

Var að koma af skemmtilegum fundi hjá Pollinum þar sem Steingrímur J. Sigfússon mætti til að ræða við fólkið. Pollurinn er sameiginlegur vettvangur áhugafólks um stjórnmál á Akureyri úr öllum stjórnmálaflokkum. Þar eru pólitískir stælar lagðir til hliðar og fólk ræðir stjórnmál frá sjónarhorni Akureyrar.

Það var skemmtilegt fyrir hópinn að fá formann stjórnmálaflokks til að ræða stjórnmálin ekki út frá tilkynningapólitík heldur í samræður um tækifæri, möguleika og hugmyndir. Menn voru nokkuð tryggir grunnhugmyndinni og því var fundurinn virkilega skemmtilegur.

Frábær félagsskapur sem gaman er að mæta á fundi hjá;-)

Þrátt fyrir að mikið sé talað um umhverfismál þá hefur mér sýnst minna um aðgerðir sem eru raunhæfar. Samfylkingin á Akureyri barðist fyrir því að það yrði ókeypis í strætó og þar jókst um leið notkun vagnanna að miklum mun svo mikið að fjölga þarf vögnum í bænum. Þarna er flokkurinn að láta verkin tala og leggja til svo um munar til málanna. Á sama tíma mæta allir á bíl á landsfund hjá flokknum sem hæst lætur. Það er ekki nóg að tala það þarf að framkvæma. Nú er svosem hægt að skjóta sér á bak við valdaleysi en völdin eru þó fyrir hendi en þau eru ekki notuð.

Það tekur okkur hinsvegar tíma að temja okkur að nota almenningssamgöngur, það er lífsstíll sem oft krefst meiri tíma en menn virðast hafa og tengist því þéttum böndum þeirri nauðsyn að minnka vinnutíma fólks sem í mörgum tilfellum nánast tekur alla orku frá fólki og þá sérstaklega ungu fólki með börn sem þarfnast foreldra sinna. Því þurfa allir að leggjast á eitt með að stuðla að umhverfisvænu umhverfi sem fólk hefur tíma til að sinna.

Mér fannst fínt að heyra Illuga Jökulsson tala um hvernig væri að búa á heimili þar sem foreldri er alkohólisti því það þekki ég einmitt. Fann mig mest í umræðunni um að hlutirnir eru ekki skiljanlegir en maður veit að eitthvað er ekki eins og það á að vera. Einnig finnst manni stundum lífið hljóti að vera bara fínt, það sé stundum alveg ágætt en svo veit maður á sama tíma að það er eitthvað ekki í lagi. Lánið mitt er að pabbi minn hætti að drekka vorið sem ég fermdist þrátt fyrir að það tæki síðan heimilið tíma að jafna sig en ég fór í heimavistarskóla veturinn á eftir og var í sveit á sumrin svo í rauninni bjó ég ekki heima eftir að ég var 14 ára en held samt góðum tengslum við fjölskylduna mína.

Ég hef því oft velt fyrir mér réttindum barna sem búa við þennan sjúkdóm enn þann dag í dag, við Illugi virðumst hafa farið ágætlega út úr þessu af einhverjum ástæðum en þetta situr samt alltaf einhversstaðar í sálinni. Andstreymi færir manni svosem alltaf eitthvað en á sama tíma þá held ég að möguleikar glatist og að börn alkohólista sjái ekki sín tækifæri.

Ég fór á fund í gær sem bar yfirskriftina "Evran og landsbyggðin" sem haldin var af Landsbankanum og KEA. Enginn fyrirlesaranna sem voru Árni Matthísen, Edda Rós Karlsdóttir og var til í að takast á við titil ráðstefnunnar nema Edda Rós Karlsdóttir sem þó skautaði yfir það frekar hratt. Miðað var við meðalhagvöxt landsins en ekki horft til þess að landsbyggðin er með langt í frá sama hagvöxt og Reykjavíkursvæðið eins og sjá má í skýrslu Byggðastofnunar "Hagvöxtur landshluta" frá árinu 2004. Þar kemur í ljós að hagvöxtur höfuðborgarsvæðisins er á tímabilinu 39% en -6% á Norðurlandi vestra sem og Vestfjörðum. Hér á Norðurlandi eystra er hagvöxturinn 11% á þessu tímabili. Það er því ljóst að efnahagsaðgerðir ríkisstjórnarinnar til að slá á þenslu á höfuðborgarsvæðinu bitnar á landsbyggðinni þar sem vandinn eykst enn frekar.

Bændur eru vammlausir menn og þeir tóku af skarið með að framleiðendur klámefnis ættu ekki að gista á Radisson Hótel Sögu. Hinsvegar er spurning hvað þeir ætla að gera með efni á lokuðum rásum sem sýnt er á hótelinu og það hefur tekjur af. Er þetta kannski svo svört kómedía að framleiðendum myndanna sem hótelið kaupir fá ekki að gista á því sama hóteli?

Þegar sagt er A þarf að segja B, og þá er spurningin um önnur hótel? Treysta þau sér til að segja nei við því að selja sýningu á klámmyndum?

Ég er nú í Seyðisfirði og veðrið svosem bara íslenskt vetrarveður hér en á Fjarðarheiðinni er blindbylur og því verður fróðlegt að sjá hvernig okkur gengur yfir heiðina. Hér höfum við farið í leikskólann, grunnskólann, á bæjarskrifstofuna og á sjúkrahúsið. Auðvitað heimsóttum við Samkaup og fórum í SR.

Hér er aðalbaráttumál heimamanna að fá samgöngur þ.e. göng sem gera þeim kleift að samnýta þjónustu, komast milli staða en ekki síst að auka öryggi þegar farið er milli staða. Í morgun voru konur á leið í sónar í vandræðum á heiðinni, nemendur komast ekki skólann í Menntaskólanum á Egilsstöðum og við hittum fólk sem ekki komst í vinnuna.

Síðast en ekki síst situr einn þingmaður í óveðrinu og hefur horft á sömu vegastikuna í allan morgun.

En hér í Seyðisfirði er gott að vera, móttökur allar frábærar, vel sóttur fundur í gærkvöldi og mikill hugur í okkar fólki. Það er gott að vera Samfylkingarmaður í Seyðisfirði.

Þá er ég að leggja af stað til Seyðisfjarðar, sem ég hlakka mikið til, verð þar á fundi í kvöld. Með mér hef ég auðvitað myndavélina góðu og vonast til að geta náð einhverju góðu myndefni á leiðinni. Hlakka til að hitta gott fólk og hafa gaman;-)

Fáa hefði órað fyrir því að vatnslögn Kópavogs yrði annað eins mál og það virðist vera. Síðasta uppgötvun á trjám á verktakasvæði í Hafnarfirði eiginlega kórónar þetta allt saman. Ég fellst á að það er harla undarlegt að aka trjám til Hafnarfjarðar ef það á að planta þeim aftur í Heiðmörk og einnig er það ekki síður undarlegt að hluta trjánna vantar. Hvar skyldu þau koma næst í ljós?

Eftir stendur sú staðreynd að menn þurfa að huga vel að því ferli sem verður þegar einhverra hluta vegna þarf að rýma svæði sem hefur verið tekið undir skógrækt. Inn í þetta fléttast auðvitað margir hlutir en þar sem ég hef verið við að planta trjám í Heiðmörk þá veit ég að þetta svæði skiptir marga gríðarlegu máli og er ægifagurt. Ég fór síðast í haust um Heiðmörkina að mynda og það kom mér á óvart hversu há trén voru orðin og hversu gríðarleg vinnahefur farið í að prýða svæðið. Velti fyrir mér hvort það yrði látið ósnortið eða hvort þensla höfuðborgarsvæðisins muni að lokum þrengja að þessu fagra útivistarsvæði.

Ég held að það sé mikilvægt fyrir íbúa á höfuðborgarsvæðinu að gera það alvarlega upp við sig hvernig þeir vilja fara með náttúruna í nánasta umhverfi borgarinnar. Byggðin er farin að ná nánast upp að Krýsuvík, upp að Elliðavatni og teygir sig upp dali og út að sjó. Gjárnar í Hafnarfjarðarhrauninu eru mikil náttúruundur, Hellisheiðin og þá sérstaklega Hengilssvæðið, Mosfellsdalurinn og margt fleira. Er til áætlun um hvað menn ætla að nýta og nota í nágrenni höfuðborgarinnar?

Við frambjóðendur Samfylkingarinnar í Norðausturkjördæmi vorum á Narfastöðum í Reykjadal um helgina og þar var virkilega notalegt að vera, maturinn frábær og þjónustan einstök og persónuleg. Farið var yfir komandi kosningabaráttu, þeir sem ekki höfðu hist áður kynntust og eldri vinabönd styrkt. Það var mikið sungið, óteljandi skemmtisögur og endað í heitum potti langt fram undir morgun. Þar var hátindurinn Helga félagi okkar sem bar í okkur heimabakað rúgbrauð með alskyns áleggi í pottinn og voru menn orðnir svo sólgnir í þetta góða brauð að í náttkyrrðinni hljómaði nokkrum sinnum "við viljum rúgbrauð" ekkert fransbrauð þar;-)

Norðurljósin dönsuðu um himininn og Reykjadalurinn, þar sem ég var í skóla á Laugum fyrir allmörgum árum, skartaði sínu fegursta.

Það besta við pólitíkina eru traustir félagar og síðan enn betra þegar þeir eru svona dásamlega skemmtilegir eins og raun ber vitni. Síðan er úthaldið ekki verra því síðustu pólitísku umræðurnar hjöðnuðu rúmlega sex í morgun;-)

Ég var að lesa Lögberg Heimskringlu blað Vesturíslendinga í morgun og þar á meðal grein eftir David Jón Fuller ritstjóra blaðsins þar sem hann fjallar í forystugrein um nýjan sjónvarpsþátt "Little Mosque on the Prairie" fordóma í tengslum við múslima í dag. Hann minnir menn þar á þegar Íslendingar voru nýkomnir til Kanada þar sem m.a. voru skilti sem auglýstu atvinnu en um leið bent á að Íslendingar þurfa ekki að sækja um því ljóst væri að þeir fengju ekki störfin.

Hann bendir á að Íslendingar hafi þurft að sæta fordómum og ættu því sjálfir ekki að leggja slíkt fyrir sig. Hann bendir á setningar sem við ættum vel að þekkja eins og "Múslimar eru strangtrúramenn" eins og það sé ekki fyrir hendi í nánast öllum trúarbrögðum. Setningar eins og "þeir eru allir svo..." er í grunninn fordómafull.

Ég hef alltaf undrast af hverju tennurnar í okkur eru nánast algerlega utan heilbrigðiskerfisins. Er það vegna þess að það sé allt í lagi að hafa engar tennur? Varla, því er það óskiljanlegt og einhver gömul afturhaldssöm venja sem í rauninni er að koma í veg fyrir að við höfum heilbrigðisþjónustu fyrir allan líkamann.

Það er ekkert flókið að sinna heilbrigðisþjónustu á tönnum án þess að það taki til sérstakra fegrunaraðgerða. Slíkt er nokkuð einfalt með aðra líkamsparta þannig að slíkt eru ekki rök.

Í dag fá fjölmörg börn ekki tannlæknaþjónustu því foreldrar þeirra hafa ekki efni á því og í raun á hið sama við um marga fullorðna. Ég held að okkur væri sómi í því að auka jöfnuð manna með því að láta heilbrigðiskerfið taka þátt í að tryggja heilbrigði alls líkamans og sleppa ekki tönnunum.

Nú er ég rétt komin af fundi sem haldinn er á vegum félags sem kallar sig "Vinir Akureyrarvallar" en meginmarkmið þeirra er að standa vörð um íþróttavöll Akureyrar í hjarta bæjarins. Til stendur skv. nýju aðalskipulagi að byggja upp á íþróttasvæðum Þórs og KA en nýta núverandi íþróttarvallarsvæði fyrir verslun, þjónustu, íbúðir og útivist.

Ég tel að það skipti miklu máli hvað íþróttamönnum á Akureyri finnst koma félögunum best og þeirra íþróttastarfi því bíð ég eftir að þeir tjái sig aftur og skýrar hvort þeir séu sáttir við það sem er í gangi. Þeir hafa réttilega bent á að ekki er komið á hreint hvernig nákvæmlega uppbyggingunni verður háttað.

Við höfum horft upp á það allt of lengi að lífeyrir eldra fólks dugar ekki til framfærslu þeirra sem þurfa að reiða sig á hann. Auðvitað er til eldra fólk sem hefur úr nægu að bíta og brenna en flestir þurfa að reiða sig á lífeyrinn.

Við sem eigum dálítið eftir af starfsaldrinum teljum að lífeyririnn sem við erum að safna muni duga fyrir okkur þegar við erum eldri. En þegar rýnt er í gögnin þá er það ekki endilega þannig.

Alloft hefur okkur verið sagt að í landinu sem við byggjum hafi fólk okkur eldra lagt hönd á plóginn til þess að við, sem erum á vinnualdri, getum notið þess sem það gerði. Þetta er rétt og grundvallaratriði en það er líka mikilvægt að muna að við viljum að allir Íslendingar geti lifað með reisn mannsæmandi lífi. Okkur er ekki til sóma að hluti þjóðarinnar geti ekki séð sér farboða og búi við að geta ekki séð fyrir sér.

Mannsæmandi líf á Íslandi snýr að mannsæmandi lífi fyrir alla, alltaf.

Samfylkingin hefur nú lagt fram tillögur undir nafninu "Nýja atvinnulífið - tillögur til eflingar nýsköpunar." Þar er verið að leggja áherslu á hátæknifyrirtæki og eflingu sprotafyrirtækja. Í þessum tillögum má finna mýmörg tækifæri til sköpunar nýrra starfa ásamt því að halda störfum á þessu sviði í landinu. Ég er að vísu ekki hrifin af hugtakinu "hátækni" því ný tækni er alltaf sú sem við þurfum að þróa okkur í og ekki í sjálfu sér hærri en önnur tækni. Hinsvegar er ljóst að með nútímatækni skapast tækifæri til þess að þróa ný störf og verkefni sem ekki þekktust áður fyrr.

Við Íslendingar eigum vel menntað fólk á þessu sviði sem vill gjarnan búa um allt land og með góðum nettengingum losnar um átthagafjötra í Reykjavík og menn búa við frelsi til að setjast þar að sem tengingar eru góðar. Við hér á Akureyri þekkjum vel til þess að margir hér vinna þessi störf bæði hjá fyrirtækjum á höfuðborgarsvæðinu sem og erlendis. Enda er það svo að t.d. forritarar erlendis t.d. á Indlandi og víðar vinna fyrir íslensk fyrirtæki að þróun á ýmsum hugbúnaði í hátækniiðnaði og við hér á landi getum unnið fyrir hverja sem er hvar sem er.

Mér finnst orðið ógnvekjandi hversu langur vinnutíminn er hjá fólki. Æ fleiri ráða sig á svokölluð jafnaðarlaun sem eru ágæt þar til farið er að skoða vinnutímann bak við þau. Þá ná þau varla lágmarkslaunum. Starfsmenn á jafnaðarlaunum upplifa sig sem n.k. eign vinnuveitandans, þeim beri að vinna hvenær sem er, á kvöldin og um helgar.

Mér þótti allavega ógnvekjandi þegar einn vinur minn sagði að sín mesta gleði í lífinu væri þegar hann færi að sofa því þá hefði hann frið í smátíma. Frið fyrir gemsa, tölvupósti og öðru áreiti úr vinnunni.

Er þetta Ísland í dag?

Þessi frétt í AlJazeera minnir óneitanlega á aðdraganda innrásarinnar í Írak. Stirðleiki virðist kominn í samskipti Íran og IAEA (Alþjóðakjarnorkustofnunin) þar sem Íranar segjast vera að nota kjarnorkuna í friðsamlegum tilgangi, þ.e. til orkuöflunar og þvíumlíks en leyfa á sama tíma fulltrúum IAEA að fullvissa sig um það. Ólíkt t.d. Ísrael hafa Íranir skrifað undir samning um þróun kjarnorku í friðsamlegum tilgangi skv. þessari frétt. Hér er fjallað um sama efni á vefsíðu IAEA.

Nú er verið að draga úr samstarfsverkefnum og stuðningi án þess að það virðist hafa önnur áhrif en að auka stirðleika í samskiptum Íran við þjóðir heims.

Einbreiðar brýr auka töluvert slysahættu á þjóðvegum sérstaklega þjóðvegi eitt og fjölförnum leiðum. Með því að leggja ræsi eða smíða tvöfaldar brýr mætti auka öryggi á þjóðvegum til muna. Sem betur fer er verið að ráðast í lagfæringar í Norðurárdal í Skagafirði og unnið að lagfæringum víða annarsstaðar en skv. grein í Austurglugganum eru 239 einbreiðar brýr í Norðausturkjördæmi og þar af eru 83 á Fljótsdalshéraði.

Ljóst er að ræða þarf samgöngur á vegum og taka ábyrgð á þeim raunveruleika sem felst í því að vöruflutningar fara nú að mestu fram á landi. Þó vonandi strandsiglingar létti á vegunum þá stendur það eftir sem áður að umferð hefur aukist töluvert og því er álagið á tiltölulega mjóa vegi og einbreiðar brýr talsvert meira.

Skv. Austurglugganum urðu 122 slys við einbreiðar brýr á landinu öllu en einungis 2 á Fljótsdalshéraði. Gera má ráð fyrir að hættan þar hafi aukist með gríðarlegum umsvifum á Austurlandi. Það er því um að gera að leita leiða til þess að bæta þessi mál.

Nokkur "einsmálsframboð" virðast vera að stinga upp kollinum. Þrátt fyrir að VG hafi verið ötulir í nokkur ár í umhverfismálum og nánast talið sig hafa einkaleyfi á málaflokknum þá vilja menn fleiri umhverfisstjórnmálaflokka. Sérstaklega eru hægri menn uppteknir af þessu viðhorfi. Á tíma þar sem umhverfismál eru á borðum allra stjórnmálaflokka, VG og Samfylkingin hafa gert skýra grein fyrir afstöðu sinni þá vilja menn enn fleiri flokka um sama málefni.

Nú má vel vera að það sé bestur árangurinn fólginn í því að stofna sérstakann stjórnmálaflokk um öll tiltekin mál eins og hefur verið rætt um aldraða, öryrkja, umhverfisverndarsinna, en einnig hafa menn rætt um sérstök framboð vegna ákveðinna samgangna, vegna landsbyggðarsjónarmiða og margs fleira.

Ég held að slagkraftur í málaflokkum gerist innan stjórnmálaflokkanna og ef eitthvað er þá séu þeir of margir á Íslandi fremur en of fáir. Stjórnmálaflokkur með fáa þingmenn getur í hæsta lagi einbeitt sér að fáum málaflokkum svo vel sé en spurning við hvað menn ætla að vera að vinna þegar rætt er um alla aðra málaflokka.

Ég er þeirrar skoðunar að það skipti máli að sameinast um grundvallarhugsjón eins og Samfylkingin hefur gert um jafnaðarmál og síðan sé annað byggt á þeirri sýn og unnið út frá henni.

Mörg sérframboð munu að öllum líkindum styrkja stjórnarflokkana til áframhaldandi stjórnarsetu og þá mun nú lítið þróast áfram í íslensku samfélagi sem farið er að búa við stöðnun í ýmsum málaflokkum.

Í mínum huga skiptir fátt meira máli í íslensku samfélagi en jöfnuður. Jöfnuður milli kynjanna, ríkra og fátækra, aldraðra og yngri, karla og kvenna, höfuðborgar og dreifbýlis, heilbrigðra og öryrkja eða sjúkra. Þetta hefur mér fundist einkenna hug Íslendinga til samfélagsins þeir vilja búa stoltir í landi þar sem þeir eru stoltir af löndum sínum - þó þeir séu ekki gríðarlega margir. Við erum stolt þjóð og lítum ekki á okkur sem eftirbáta annarra þó þeir búi í stærri löndum enda get ég ekki séð hvernig það geri mann merkilegri að hann búi í 10 milljón manna stórborg en norður á Melrakkasléttu. Mannvera er mannvera.

Þetta er grunnur þess að ég er í Samfylkingunni, það er flokkur jafnaðarmanna sem berjast fyrir jöfnuði í landinu. Við viljum ekki að landar okkar þurfi að þjást að óþörfu þegar við vitum að við höfum það mikið fé handa á milli að það er hægt að bjóða öllum Íslendingum upp á mannsæmandi líf.

Ég trúi því að jöfnuður í víðum skilningi sé það sem við þurfum fyrst og fremst að berjast fyrir.

Í dag fór ég á kynningu um Norðurveg sem ætlunin er að leggja í einkaframkvæmd yfir Kjöl. Mér finnst þetta spennandi verkefni sem á sér margar hliðar. Ein er sú að stytta leiðina til höfuðborgarinnar frá Norðausturlandi til höfuðborgarinnar um 47 kílómetra. Hinsvegar er fleira í pakkanum. Með góðum vegi þessa leið þá verður talsvert betra aðgengi fyrir ferðamenn að Norðurlandi. Flestir fara að Gullfoss og Geysi en með nýjum og góðum vegi yfir Kjöl verður auðvelt að halda áfram að Demantshringnum, skoða Goðafoss, Mývatn, Dettifoss og Ásbyrgi. Þar með aukast möguleikar okkar til að njóta aukins ferðamannafjölda til landsins. Ennfremur verða samskipti við Suðurland öll önnur og vegurinn tengir saman landsbyggðina á öflugan hátt. Það er ágætt að fleiri vegir komi í einkaframkvæmd en bara Hvalfjarðargöngin og er það trú mín að menn fagni þessu framtaki og það nái að ganga hratt fram því ég efast um að opinberir aðilar leggi stein í götu þessa verkefnis.

Við vitum nú að ríkisstjórnin vissi af fjármálaóreiðu Byrgisins fyrir löngu en það var ekki talið ástæða til að skoða hvort óreiða væri á fleiri sviðum. Eins og ég hef skrifað um áður þá svíður mig mest að vita til þess að heilbrigðisþjónusta við sjúklinga sem voru á heimilinu var gríðarlega ábótavant. Hvernig hefur heilbrigðisráðherra brugðist við? Kemur þessi heilbrigðisþjónusta ekki við ráðherra Framsóknarflokksins sem hefur verið falið að tryggja góða heilbrigðisþjónustu í landinu. Hvers vegna fá sjúlkingar með fíknisjúkdóma ekki opinbera heilbrigðisþjónustu eins og aðrir sjúklingar?

Jóhanna Sigurðardóttir hefur bent á að ríkisstórnin vissi þetta fyrir fjórum árum eða árið 2002 og bregst við með því að auka fjármagn til fyrirtækisins. Það er ekki gott að skoða ekki mál sem þetta faglega og markvisst heldur ganga að hlutum í blindni eða með það í huga að skapa sér skammtímavinsældir eða draga að sér atkvæði.

Í kvöld flaug ég suður til að fara á fund frambjóðenda Samfylkingarinnar í Kríunesi við Elliðavatn sem er ótrúlega flottur staður. Það er eins og maður sé allt í einu kominn til Mexíkó og staðurinn ótrúlega notalegur. Við Guðný Hrund sem er 4. maður á lista Samfylkingarinnar í Suðurkjördæmi ákváðum að gista á þessum notalega stað. Hér er maður baðaður samstöðu, samhygð og kraftmiklu fólki sem er ótrúlega verðmætt í annasömu starfi í pólitík. Hér verðum við að vinna á morgun til undirbúnings kosningabaráttunnar sem ég hlakka heilmikið til. Það er fátt meira gefandi en að setjast niður með kraftmiklu fólki og velta fyrir sér hvernig megi bæta lífið og tilveruna.

Ég hef stundum verið spurð af hverju ég er í pólitík og hvernig ég "nenni þessu" eins og sumir orða það. Ég velti því fyrir mér vel og lengi, hvort ég væri snobbuð fyrir því að vera Alþingismaður, hvort þetta væri fjárhagsleg löngun eða hvað það væri. Ég hugsa að ef ég hefði komist að þeirri niðurstöðu að annaðhvort þessara tveggja væri ástæðan þá hefði ég hætt í pólitík. En ég komst að þeirri niðurstöðu að ég er í pólitík af því að fólk skiptir mig máli. Ég vil að fólk geti lifað með reisn sama í hvaða kringumstæðum það er, fólk geti látið drauma sína rætast á Íslandi og að við náum árangri. Það skiptir mig máli.

Alltaf er ég að sjá nýja vinkla frá þeim sjónarhól sem ég stend, til dæmis hentar mér ekki að peningar séu í miðdepli en að einhver geti unnið að því að eignast mikið af peningum af því það er áhugi fyrir því þá sé ég ekkert því til fyrirstöðu. Hinsvegar tel ég að menn eigi að leggja til samfélagsins og láta það skipta sig máli að heildin, við Íslendingar allir séum fólk með sterka sjálfsmynd, áræði og dug en ekki bundin á klafa vegna fátæktar, heilsuleysis eða annars sem hægt er að breyta.

Þess vegna er ég í pólitík - og nenni henni;-)

Ég fór til Egilsstaða í gærkvöldi á fund með Ingibjörgu Sólrúnu og var fundurinn afar skemmtilegur. Sérstaklega var rætt mikið um menntamál sem er einmitt málaflokkur sem talsvert er ræddur á Akureyri. Þar kom fram að íbúum á Austurlandi er mjög farið að lengja eftir því að þar verði háskólamenntun efld og sérstaklega að þar væri ekki s.k. "seljastefna" þar sem skólar væru "sel" frá öðrum skólum. Heldur þyrfti að leggja áherslu á að um raunverulegan háskóla væri að ræða. Margt annað var rætt s.s. atvinnumál, sjávarútvegsmál, utanríkismál og fleira. Þetta var virkilega skemmtilegur fundur.

Síðan var ekið um nóttina til baka til Akureyrar þar sem náðust hreint ágætar norðurljósamyndir. Og hvað vill maður meira?

Það er erfitt á Frjálslynda flokknum í dag og ekki auðvelt að sjá hvernig þeir leysa þau mál sem við þeim blasa. Hver eru ágreiningsmálin? Fjalla þau um einstaklinga eða málefni. Allavega er það einstaklega klaufaleg stjórnsýsla að reka framkvæmdastjórann sinn stuttu fyrir kosningabaráttu og búa til ágreining með því innan flokksins. Ég held að formaðurinn, sem segist býsna lipur við að stýra skipum á sjó, sé e.t.v. ekki nægilega öflugur til að stýra stjórnmálaflokk. Það er mikilvægt að formaður styðji sitt fólk en það gerir hann ekki, hann gerir mannamun og ætlar ekki að styðja framkvæmdastjórann sinn en styður varaformanninn sinn. Þar með hlýtur óeining um hann sjálfan að aukast að miklum mun. Formaður verður að bera virðingu fyrir metnaði sinna flokksmanna og forðast að taka jafn afgerandi afstöðu og hann gerði í kosningu helgarinnar. Með þeirri afstöðu hefur hann aukið mjög á erfiðleika flokksins og er enganvegin í stakk búinn til að jafna ágreining eða stuðla að sátt í flokknum. Hann er búinn að skipa sér í lið og í þeirri stöðu er klofningur miklum mun líklegri en ella.

Það verður fróðlegt að sjá hvað Margrét Sverrisdóttir ákveður að gera í framhaldinu þar fer kröftugur stjórnmálamaður sem karlarnir eru ekki til í að hleypa nema til að vera "smekkleg" með blómum á borðum.

Ég hef undrast það undanfarnar vikur hversu mjög kjaftaglaðir Sjálfstæðismenn eru um eiginlega allt nema eigin stjórnsýslu og flokk. Jafnvel svo að þeir eru áminntir í umræðuþáttum um að þeim hafi verið boðið til að ræða stefnu Sjálfstæðisflokkins en ekki hvað þeim finnst athugavert við aðra. Eins og Ingibjörg Sólrún Gísladóttir sagði í ræðu sinni í dag þá erum við Samfylkingarmenn ekki neitt þagnarbandalag og þorum að ræða málin. Hvers vegna má til dæmis ekki ræða málefni Evrópusambandsins í alvöru? Við hvað eru menn hræddir? Að umræðan ein verði til þess að Ísland verður aðili að Evrópusambandinu? Við skiljum þjóðina eftir ómeðvitaða um kosti og galla með því að vera í þagnarbandalagi um hvaða þýðingu Evrópusambandsaðild hefur. Ég man eftir því þegar ég skoðaði bókasafn Öxarfjarðar á Snartastöðum við Kópasker hversu ég undraðist aldargamalt lesefni um samfélagsmál á ótrúlegustu tungumálum. Hvað varðar Evrópusambandið þá óttast ég meira en allt annað hversu fáfróð við erum um hvað innganga í sambandið þýðir. Ég vildi þúsund sinnum frekar vera í sporum Norðmanna sem hafa lokið sinni heimavinnu, fóru í þjóðaratkvæðagreiðslu og synjuðu aðild, en í sporum okkar Íslendingasem í rauninni ekkert vitum. Það er eins og þjóðinni sé haldið í einangrun með þagnarbandalagi um Evrópusambandið. Meðan svo er veit þjóðin ekki hvort hún vill eða vill ekki, umræðan snýr um hvort málið skuli rætt eða ekki.

Sigh, stundum finnst mér að við höfum farið svo langt aftur þrátt fyrir upplýsingatækniöldina að við vitum minna en nokkru sinni fyrr.

Í Vikudegi þann 25. janúar s.l. kemur fram að ungt fólk á Akureyri hyggur frekar á iðnnám en Reykvíkingar og meðalungmennið í landinu. Þetta eru góð tíðindi þar sem ég tel einna brýnast fyrir okkur að efla iðnmenntun í landinu. Gott er að vita til þess að sú langa hefð iðna sem hefur verið hér í bænum endurspeglast í framtíðarsýn ungmennanna. En á sama tíma er afar brýnt að menntayfirvöld sjái til þess að þetta unga fólk geti lokið sínu iðnnámi heima fyrir en þurfi ekki að ljúka því í skóla á höfuðborgarsvæðinu. Einnig þarf að efla valmöguleika nemenda á að stunda enn fleiri iðngreinar hér. Sú hugmynd að búa til kjarnaskóla í iðngreinum á höfuðborgarsvæðinu er ekki skynsamleg að mínu mati, það má setja ákveðinn rándýran sérbúnað á e.k. kjarnastað og senda nemendur á tímabundin námskeið en að hafa nánast allt námið í heimabyggð. Þurfi nemandi á tímabundið námskeið þarf einnig að sjá til þess að hann hafi húsnæði á viðráðanlegu verði.

Við vitum öll að nemendur af landsbyggðinni hafa ekki jöfn skilyrði, húsaleiga á höfuðborgarsvæðinu er rándýr og nauðsynlegt að tryggja að nemendur geti lokið því iðnnámi sem hugur þeirra stendur til. Vetrardvöl í Reykjavík er ekki gefins og því er menntamálaráðuneytið í rauninni að velta ákveðnum kostnaði yfir á iðnnema með því að gera þeim ekki kleift að ljúka námi þar sem þeir hefja það í ákveðnum iðngreinum.

Ég las í morgun um neyslubindindi sem fólk í henni Ameríku hafði farið í. Það kaupir ekkert nema nauðsynjar s.s. mat og þau föt sem nauðsynlegt er að eiga. Nú er áreiðanlega afstætt hvernig fólk skilgreinir nauðsynjar sínar en þetta vakti mig til umhugsunar. Ég kaupi ónauðsynlega hluti og fyrir vikið á ég stundum ekki fyrir því sem mig langar að gera - sem svo gæti líka verið ónauðsynlegt. Einhverra hluta vegna erum við Íslendingar ekki alveg nógu meðvitaðir neytendur og ég þar með talin þó ég sé félagi í Neytendasamtökunum þá er það ekki nóg.

Hafnfirðingar búa við meira lýðræði en flestir aðrir þegnar þessa lands, þeir geta kosið um skipulagstillögu sem sker úr um hvort stækkun verður á álveri í túngarðinum hjá þeim. Verði af þeirri stækkun má telja víst að ekki verði um frekari álversframkvæmdir í landinu þar sem kvótinn okkar skv. Kyoto bókuninni er þá uppurinn.

Á höfuðborgarsvæðinu vantar ekki innspýtingu í atvinnulífið og því væri skynsamlegra að nýta þá losun sem okkur er heimil annarsstaðar þar sem það hefur meiri áhrif á samfélagið eins og t.d. á Húsavík þar sem líklegt má telja að hægt sé að afla orku á umhverfisvænan hátt og það myndi skipta sköpum fyrir atvinnulífið á landsbyggðinni. Sú orka sem nú er nýtt í iðnaði og stóriðju er nánast alfarið notuð á höfuðborgarsvæðinu þó brátt muni það breytast með væntanlegu álveri í Reyðarfirði. Því er ekki óskiljanlegt þegar íbúar landsbyggðarinnar eru að tala um að landsbyggðin sé nýtt eins og nýlenda þar sem teknar eru auðlindir og nýttar af svæðum sem búa við betri kjör.

Í Hafnarfirði er lýðræði og þar er Samfylkingin í meirihluta í góðu samstarfi við sitt umhverfi sem er til stakrar fyrirmyndar.

Ég var að velta því fyrir mér í dag hversu sorglegt það er að við Íslendingar eigum ekki fleiri iðnaðarmenn og að virðing fyrir þeim væri alls ekki næg. Menn telja merkilegra að börnin þeirra ljúki bóknámi en iðnmenntun og sífellt verður meiri og meiri hörgull á iðnaðarmönnum. Fátt er mikilvægara einni þjóð en vel menntaðir iðnaðarmenn, hagleiksmenn á ýmsum sviðum sem eru stoðir fjölmargra starfsgreina, heimilisins og umhverfisins. Fyrir vikið eru þeir sem þó mennta sig á þessu sviði svo ásetnir að það er ekki mögulegt fyrir þá að komast yfir þau verkefni sem liggja fyrir í landinu. Hver þekkir ekki þann vanda að fá iðnaðarmann til starfa á heimili sínu? Ég reyndi að fá rafvirkja fyrir tveimur árum það hefur ekki enn gengið, dúklagningarmenn fyrir fjórum árum og þeir hafa ekki enn sést, garðyrkjumenn fyrir tveimur og aftur einu ári sem enn hafa ekki komist í verkin og það hvarflar ekki að mér að ég fái nýja eldhúsinnréttingu eða nýjan inngang í húsið mitt nema reyna að sannfæra Gísla minn um að hann sé smiður - sem hann er ekki. Iðnmenntun nýtur ekki nægrar virðingar, menntamöguleikarnir oft litlir eða ekki góðir og skilningur á fagmenntun allt of lítill. Hér þurfum við virkilega að vera raunsæ og skilja hvað við þurfum til að halda einu landi gangandi. Berjumst fyrir öflugri iðnmenntun og virðingu fyrir iðnaðarmönnum.

Mér hefur fundist umræðan um evrur sem Ingibjörg Sólrún hóf um daginn einkar athyglisverð. Hún hefur vakið upp margar spurningar og umræður sem eru mjög þarfar miðað við þær aðstæður sem við búum við í samfélaginu. Ingibjörg Sólrún bendir á að með því að vinna að þeim markmiðum í efnahagsmálum sem gerði okkur kleift að taka upp þessa mynt þá myndi stjórnin hér heima batna mjög til muna. Á sama tíma er henni sem okkur öllum ljóst að evra verður ekki tekin upp án Evrópusambandsaðildar en markmiðið er skýrt í landsfjármálunum. Ábendingar um afborganir húsnæðislána annars vegar í evrum og hinsvegar í krónum voru afar sláandi og hef ég hitt marga sem vilja ræða þetta. Það hlýtur að vera skelfileg staðreynd að betra sé að taka evrulán í óðaverðbólgu en krónulán í einhverju áætluðu regluástandi. Menn geta svosem stungið höfði sínu í sand og sagt að það sé bara ekki svoleiðis, en þessir útreikningar þá - eru þeir bara bull?

Framboðslistinn okkar Samfylkingarmanna í Norðausturkjördæmi var kynntur í gær, þar eru margir frá því síðast en einnig mörg ný andlit. Það verður virkilega gaman að vinna með öllu þessu fólki í kosningunum í vor. Mestu munar um að fá Margréti Kristínu Helgadóttur í 4. sætið því hún er einnig frá Akureyri þar sem vinnan verður gríðarlega mikil. Margrét er þaulvön kosningabaráttu þar sem hún skipaði 5. sætið í sveitarstjórnarkosningunum s.l. vor og hefur verið mjög virk í starfi Samfylkingarinnar á Akureyri. Við höfum einnig unnið talsvert saman sem kemur okkur til góða núna. Við stöllur eru síðan að fara til Reykjavíkur á eftir til að hitta aðrar konur Samfylkingarinnar sem líka eru ofarlega á listum og það verður dýrmætt veganesti í baráttuna.

Undanfarið hef ég hlustað á hina og þessa býsnast yfir þeirri hneisu að þingkonur okkar hafi verið með slæður í Sádi-Arabíu fyrir utan það að þangað hefði aldrei átt að fara þar sem stjórnarfar sé ólýðræðislegt. Ekki ætla ég að mæla bót stjórnarfari í því landi en mér finnst það afspyrnusnjallt að senda kvennasveit af alþingi og forseta þingsins sem er líka kona, nákvæmlega til Sádi-Arabíu. Ég veit ekki hvort það er algengt að nefndir sem fara í erlendar heimsóknir séu bara skipaðar konum en það er einmitt ástæða til að gera það þegar í hlut eiga lönd þar sem staða kvenna stendur afar höllum fæti. Slæðurnar í þessu samhengi eru aukaatriði að mínu mati þó sumir geri þær að aðalatriði. Ef glöggt eru skoðaðar myndir úr ferðinni má heldur ekki gleyma að karlarnir á myndunum voru líka með baðmullarslæður með reipi um höfuðið.

Ég hef hitt margan nemandann sem er að stíga sín fyrstu skref í framhaldsskóla. Bæði þá sem sækja hann frá heimili sínu og þá sem hleypa heimdraganum og sækja skóla í öðru bygðarlagi. Staða þeirra var gríðarlega misjöfn, sá sem fór heim að vinnudegi loknum í skólanum var oft rólegri í nýja skólanum á meðan sá sem kom lengra að var óöruggari enda allt nýtt. Í höfuðborginni er engin heimavist eða húsnæði ætlað framhaldsskólanemendum eða stuðningur við þá sem eru langt að komnir. Því reiddi þeim misjafnlega af og margir fóru heim aftur vegna þess að þeim leið illa en ekki að þeir vildu ekki læra meira. Á Akureyri er þó heimavist og þar hafa nemendur ákveðið öryggi í umhverfi sínu ef þeir kjósa. En þetta kostar þau heilmikið og aðstöðumunur foreldra í þéttbýli þar sem er framhaldsskóli og hinna er gríðarlegur. En þetta er ekki einungis fjárhagslegt dæmi heldur einnig skiptir oft sköpum um gengi nemanda í skóla hvort fjölskyldan getur stutt við bakið á þeim. Ég er því stolt af stefnu Samfylkingarinnar að nemandi eigi ekki að þurfa að ferðast lengri veg en 45 mínútur í framhaldsskóla eða í allra fámennustu byggðunum að geta stundað fjarnám að heiman. Þetta er mikilvægt fyrir ungmennin okkar og fjölskyldur þeirra.

Byggðastefna Samfylkingarinnar er mjög áhugaverð og þá sérstaklega áherslan á störf án staðsetningar sem ég hef skrifað um hérna áður. Mér finnst þó oft eins og að fólk eigi erfitt með að skilja hvernig sú vinna á sér stað. Þar sem ég hef unnið meira og minna þannig í talsvert langan tíma eða frá árinu 1990 þá sé ég alltaf betur og betur hvað margt er mögulegt að vinna án þess að vera fastur á einum stað. Vandinn við það er hinsvegar oft huglægur og fólk á erfitt með að skilja að samstarfsfólk sem er ekki í augsýn er hluti af þeirra vinnustað. Einnig eru menn auðvitað misjafnlega í stakk búnir til að nota tölvur og þá tækni sem þarf en þó má telja að flestum sé hún að nokkru leikin allavega nægilega til að hefja störf. Síðan má ekki vanmeta símenntun allt lífið sem hefur auðvitað gríðarleg áhrif á hvað stendur til boða í lífinu. Maður getur alltaf sveigt lífsleiðina og farið að vinna við annað. Því held ég að það sé mikilvægt fyrir alla, sveitarfélög og einstaklinga, að huga vel að því hvernig hægt er að undirbúa það að það verða til fjölmörg störf án staðsetningar þegar Samfylkingin kemst til valda.

Ég er alltaf gríðarlega hissa þegar Alþingi Íslendinga lætur fundi ganga svo fram úr hömlu að vafasamt er að vökulög haldi. Ég hélt að þau lög væru sett til verndar fólki þar sem ekki má ganga of nærri þeim og síðast þegar ég vissi voru Alþingismenn fólk. Bjánaleg karlmennskuímynd frá fornöld að menn séu svo óskaplega duglegir þegar þeir vinna voðalega lengi er auðvitað löngu úrelt. Stjórnarflokkarnir halda þinginu í gíslingu og þjösnast áfram og vilja ekki semja við einn né neinn. Ég verð að segja að ég veit að Sjálfstæðisflokkurinn er haldinn gríðarlegum vilja við hlutafélagavæðingu í hvaða mynd sem er en ég held að Framsóknarflokkurinn sé ekki að vinna fyrir sitt fólk í þessum þjösnagangi. Dagný Jónsdóttir alþingismaður hefur bent á hirðuleysisleg vinnubrögð menntamálaráðherra og það virðist sem þetta mál eigi að ganga áfram í ósátt við landsmenn og þingið. Er fólk virkilega ekki þreytt á því hvernig ríkisstjórnin hamast áfram í þessum stöðuga þjösnagangi án þess að nenna að vinna heimavinnuna sína?

Ég varð afar hissa þegar ég heyrði orð gamla bæjarstjórans á Akureyri þar sem hann ræðst að formanni íþróttafélagsins Þórs með ásökun um fjárkúgun. Það er afar stutt síðan ég sat súpufund hjá Þór þar sem félagið sýndi velvild sína með því að færa honum blómvönd og þakka samstarfið. En gamli bæjarstjórinn þolir ekki að við sér sé blakað og ólmast upp völlinn með ásökunum og geðillsku. Nú verður að viðurkennast að íþróttafélagið Þór hefur unnið gríðarlega öflugt starf í bænum og því óskiljanlegt að biðlaunamaðurinn Kristján hafi ekkert þarfara að gera en að vera með skítkast við þá. Það er ljóst að hann hafði lítið samstarf við íþróttafélögin í bænum um væntanlegt Landsmót í síðasta meirihluta og tel ég að íþróttaáhugamenn í bænum hljóta að skilja við gamla bæjarstjórann minnugir hans síðustu orða í þeirra garð. Verður kosningabarátta hans með þessum hætti?

Mér finnst hlátur stjórnmálamanna vera talsvert meira umræðuefni en önnur svipbrigði eða viðbrögð. Í Morgunblaðinu í dag þar sem Agnes Bragadóttir tekur kraftmikið viðtal við Ingibjörgu Sólrúnu og "grillar" hana dálítið þá segir hún m.a. "Hér hlær Ingibjörg Sólrún dátt, kannski líkt og þegar hún skellihló í Kryddsíldinni, eftir að Guðjón A. Kristjánsson formaður Frjálslynda flokksins, brýndi raust sína í hennar garð og nánast hvæsti "Slappaðu af!". Ég áttaði mig ekki á að sá hlátur væri svo minnisstæður að til hans væri vitnað, er það raunin?

Þó auðvitað séu bændur hluti þeirra sem framleiða matvöru þá skýtur það dálítið skökku við í mínum huga að beina spjótum fyrst og fremst að þeim eins og sumir virðast gera. Matvöruverð á Íslandi kristallast ekki í einni stétt manna. Ég skil til dæmis ekki hvers vegna aðföng í landbúnaðarframleiðslu séu ekki viðfangsefni í ríkari mæli. Matvöruverð má einmitt lækka séu þau lækkuð. Eru grænmetisbændur að fá rafmagnið á sama verði og álverin? Er rafmagn á sambærilegu verði til þeirra og gerist í þeim löndum sem er verið að miða? Er verið að skattleggja fóður þannig að matvöruverð er hærra en við viljum hafa það? Hvað með lyf, hreinlætisvörur eða annað það sem bændur þurfa til þess að útbúa matvöruna? Ég vil að við séum fyrst og fremst sjálfum okkur nóg í framleiðslu á ákveðnum grunnþörfum í matvöru. Við erum hvað sem tautar og raular eyja norður í hafi og það er ýmislegt sem getur komið uppá sem leiðir til þess að við verðum að fóðra okkur alfarið sjálf.

Áætluð uppsetning á spilakössum í Mjóddinni hefur vakið talsverða umræðu upp á síðkastið og umræða um fjárhættuspil fylgt í kjölfarið. Auðvitað er það tvískinnungur hjá íslenskri þjóð að banna fólki að spila með peninga nema það sé til styrktar einhverju tilteknu málefni. Þessi málefni eru: Meðferð áfengis- og vímuefnasjúklinga (SÁÁ), háskólamenntun (HHÍ) og gróskumikils hjálparstarfs Rauða krossins. Með öðrum orðum þá má stunda fjárhættuspil ef hægt er að skilgreina að ágóðinn sé til góðs. Þegar ég hef hlustað á fréttir undanfarinna daga rifjaði ég upp hversu undrandi mamma var þegar hún kom af námskeiði í Bandaríkjunum um fíkn um hversu gríðarlegur vandi spilafíkn væri og engu minna en vímufíknir. Ég er dálítill spilafíkill held ég því ég á happdrættismiða og spila í lottó. Sannfæri mig um að ég sé að styrkja gott málefni þegar ég er í rauninni að setja netta spennu í lífið við að renna yfir vinningaskrárnar í dagblöðunum. En hinsvegar lifi ég tiltölulega góðu lífi og þetta setur ekki fjárhaginn á annan endann. Kannski er ég hófsamur spilaneytandi eins og hófsamur vínneytandi. En þá kemur að þeirri spurningu hvort yfirhöfuð eigi að vera að banna fjárhættuspil í landinu ef það má spila fjárhættuspil samt sem áður - bara ef einhver góður græðir á því. Þá eru lögin farin að vera hálf kjánaleg.

Ég var mjög ánægð með fund Samfylkingarinnar í gærkvöldi undir nafninu "Ein þjóð í einu landi - jöfn tækifæri". Sérstaklega vegna þess að mér fannst málflutningurinn nútímalegur, ekki svo að skilja að maður sé nú ekki alla jafna jákvæður þegar eigin flokkur er að halda fundi en þetta var sérstaklega ánægjulegt. Mín helstu baráttumál þ.e. jafnt aðgengi að háhraðaneti sem gerir okkur kleift að vinna hvaðan sem er hvert sem er fjölmörg störf ásamt stefnu flokksins um að sjá til þess að störf séu auglýst án staðsetningar eru einmitt mál sem ég tel skipta okkur landsbyggðarmenn miklu máli. Þetta eru mál sem við setjum á oddinn og eru sérstaklega tekin fyrir þegar rætt er um jöfnuð. Ég var því mjög ánægð með formanninn minn Ingibjörgu Sólrúnu Gísladóttur í gærkvöldi.

Um daginn fórum við í heimsókn í Brim og tók ég nokkrar myndir þar sem má sjá á myndasíðunni minni. Það var fróðleg ferð og starfsemin greinilega viðamikil og spennandi.

Í morgun fór ég upp í Hlíðarfjall til að sjá hvort ég kæmi auga á halastjörnuna McNaught, himininn var skýjaður svo hana var hvergi að sjá en þá sá ég allar snjógerðarvélarnar í fullum gangi. Það var nánast logn og -5c og þær möluðu kappsfullar og spýttu snjó út í skíðabrekkurnar. Ég hitti Guðmund forstöðumann sem var feykilega ánægður með árangurinn og sagði að þetta skipti sköpum fyrir rekstur fjallsins. Skíðabrekkurnar í Hlíðarfjalli eru nú eins og þær gerast albestar og við getum verið stolt af þeim. Smástund datt mér í hug að ég gæti haft áhuga á að fara á skíði en mundi svo að skíði og ég erum sjaldnast sammála hvert á að fara. Það breytir þó ekki því að fyrir ferðamennsku, fjölskyldur og íþróttamenn er aðstaðan í Hlíðarfjalli afbragð og mikilvæg okkur öllum.

Nýráðinn bæjarstjóri í Árborg Ragnheiður Hergeirsdóttir Samfylkingarmaður sýndi virkilega hvað í henni býr þegar hún gerir öllu hagkvæmari ráðningarsamning við sveitarfélagið sitt heldur en Sjálfstæðismaðurinn sem áður sat. Græðgin sem hefur verið talin með dauðasyndunum hefur að því er mér virðist nánast verið talin dyggð í seinni tíð. Það sem menn geta náð til sín það taka þeir og sumir þiggja biðlaun þó þeir séu áfram í vinnu - bara af því þeir geta það - aðrir hirða til sín stuðning sem þeir þurfa ekki á að halda. Það er því gleðiefni að sjá að sumir eru yfir þetta hafnir og ég er stolt af Ragnheiði flokkssystur minni af þessu tilefni.

Ég fékk skelfingarhroll þegar ég las grein í Fréttablaðinu í gær um að ótryggt netsamband kostaði okkur sjö milljarða. Ég hef áhyggjur af því að margir skilji ekki hvað "ótryggt netsamband" þýðir. Þar sem gríðarlega mörg íslensk fyrirtæki flytja út vörur og þjónustu um Netið má líkja þessu við að senda skip eða flugvél af stað með farm en vera óviss um hvort hann nái á áfangastað. Sá sem selur t.d. fisk veit vel að hann þarf að standa við gerða samninga við kaupendur og sá sem selur hugbúnað eða aðra þjónustu um netið getur ekki unnið frá Íslandi geti hann ekki vegna ótryggs sambands skilað sinni vöru eða þjónustu á réttum tíma. Síðan eru aðrir þættir sem tengjast samskiptum, t.d. skoðun á vefsíðum sem kynna vörur, þær þurfa þá að vera staðsettar annarsstaðar í veröldinni, og svo framvegis. Við erum vel menntuð þjóð sem hefur haslað sér völl í þeirri atvinnugrein sem kallast upplýsingatækni og það er skelfilegt ef við síðan hrekjum okkar fólk úr landi með ótryggu sambandi eða slöku starfsumhverfi. Hér þarf að bregðast hratt við og horfa fram í tímann, samgöngur um Netið þurfa að vera jafn öruggar og samgöngur á sjó og landi.

Það var virkilega gaman á vikulegu opnu húsi hjá Samfylkingunni í morgun, margir mættu þar að venju. Hinsvegar var ég stutt því ég vildi fara til Hríseyjar en þar átti að taka fyrstu skóflustunguna að fjölnota íþróttahúsi í eynni. Ferjan var nánast full, tunglið nánast fullt á himni og litbrigði loftsins frábær. Ég tók heilmikið af myndum sem ég hlakka til að vinna úr.

Ég er ein þeirra fjölmörgu sem vinn þannig að ég flýg milli Akureyrar og Reykjavíkur nánast einu sinni í viku. Vakna uppúr sex, komin út á flugvöll ríflega sjö og í vinnuna í Reykjavík fyrir níu. Ég bý yfir þeirri náðargáfu að geta steinsofið í flugvélum svo ég kem venjulega úthvíld á áfangastað. Þegar ég kom inn á flugvöllinn í Reykjavík særði það augun enn einu sinni hversu illa er búið að flugfarþegum, húsið allt of lítið, aðstaða slæm og hrörlegt umhverfi. Ég man eftir að Rúnar Guðbjartsson fyrrum flugmaður og nú ráðgjafi flughræddra stakk upp á því að gera Perluna að flugstöð og ferja farþega með einföldum hætti að flughlaði. Þetta er ein albesta hugmyndin sem ég hef heyrt það væri sannarlega töluvert glæsilegri staða en nú er.

Ég tek venjulega Bílaleigubíl hjá Höldur - Bílaleiga en þjónusta þeirra á Reykjavíkurflugvelli er einstök, alltaf vel á móti manni tekið grútsyfjuðum úr flugvélinni, samningurinn á borðinu og bíllinn stundum heitur og skafinn.

Nú er nánast heiður himinn í Reykjavík, tunglið fullt - lífið er alltaf töluvert betra þegar tunglið er fullt - og ég ætla að fara í ljósmynda með Helgu Waage frænku minni og ég er viss um að það verður kátt á hjalla hjá okkur vinkonunum.

Ég skil sannast sagna ekki upp né niður í þessum deilum við flugumferðarstjóra. Ef ég skil málin rétt var samið um mitt síðasta árs við þá til ársins 2008. Nú ári síðar er búið til opinbert hlutafélag sem ráðherra finnst snjallara en að reka þetta eins og verið hefur og vill á sama tíma losna undan lífeyrissamningum við flugumferðarstjóra. Í fyrstu hreytti samgönguráðherra ónotum í þá þegar þeir ekki vildu sækja um vinnu hjá nýja opinbera hlutafélaginu hans Flugstoðum með sama stjórnanda og áður. Sagðist bara geta fengið útlendinga í vinnu. Núna er málið hinsvegar í hans huga það að flugumferðarstjórar ætli að hrekja starfsemina úr landi. Ekkert vandamál hefði verið með flugumferðarstjóra ef sami rekstur hefði verið til ársins 2008. Samningarnir við þá giltu þangað til þá en það var samgönguráðherra sem sagði þeim upp ekki flugumferðarstjórar. Ef þeir vilja ekki ráða sig til Flugstoða heldur fara fremur á biðlaun ráða þeir því, en er þetta mál ekki frekar klúðurslegt frá upphafi til enda? Hvers vegna er betra að hafa rekstur í opinberu hlutafélagi heldur en opinberum rekstri? Ég þarf að reyna að skilja það svo góðar ábendingar í þeim efnum eru vel þegnar.

Ég horfði á hluta þáttarins Kompás ásamt fréttum Stöðvar 2 af forstöðumanni Byrgisins og velti fyrir mér hvaða þýðingu það hefur fyrir hlutaðeigandi þegar fréttir verða af þessu tagi. Varast ber að dæma nokkurn mann enda er það hlutverk dómstóla og ætla ég mér ekki að hafa nokkur tök á því að vita hvað er rétt eða rangt. Dómstóll götunnar hefur ekki alltaf rétt fyrir sér. Hinsvegar velti ég fyrir mér í hvaða stöðu sjúklingarnir í Byrginu eru í eftir þennan þátt. Hann hlýtur að vera þeim talsvert áfall og valda umróti sem þeir síst þurfa á að halda. Hafi þurft að rannsaka staðinn þá þarf að bera hag þessa fólks fyrir brjósti og finna leiðir til þess að aðrir hugi að því á meðan að mál af þessu tagi stendur yfir. Á sama tíma er nauðsynlegt að því ljúki mjög hratt þar sem líklegt má telja að styrkir hverfi mjög hratt meðan svo alvarlegum ásökunum er varpað að forstöðumanni. Það skjól sem Byrgið hefur verið æði mörgum mun á næstu dögum og vikum vera ansi næðingssamt. Því tel ég afar mikilvægt að yfirvöld sýni ábyrgð og hugi að þessu fólki sem allra fyrst og veiti Byrginu forstöðu þar til þessu er lokið. Múgæsingur hjálpar engum en réttlæti verður að ná fram að ganga hverjum sem það ber.

Mér var bent á eftirfarandi grein í dag sem kallast "Gera ekki familían" og fékk dálítinn hroll. Háar greiðslur hafa farið úr ríkissjóði í skaðabótamál fyrir að standa ekki við útboð vegna Héðinsfjarðarganga og síðan borgum við heilmikið svo Framsókn geti haft ráðuneytisstjóra úr eigin ranni. Að vísu góðan samnemanda minn frá Bifröst en ekki gátu þeir staðið rétt að málum og þjóðin borgar brúsann. Er það ekki að verða dálítið dýrt spaug að hafa svona flumbrugang í ríkisstjórn?

Á flokksstjórnarfundi Samfylkingarinnar í Reykjanesbæ á laugardag hélt formaður okkar Ingibjörg Sólrún Gísladóttir kraftmikla ræðu og sagði m.a. "...ef þeir vilja auka hlut kvenna í ríkisstjórn þá liggur leiðin í gegnum Samfylkinguna því ég mun að sjálfsögðu gæta þess í næstu ríkisstjórn að jafnræði verði milli kvenna og karla í okkar ráðherrahópi. Við munum ekki verða eftirbátar jafnaðarmanna í öðrum löndum s.s. Persons í Svíþjóð, Zabatero á Spáni og Stoltenbergs í Noregi."

Þessi skýra afstaða formannsins er jákvætt lóð á vogarskálar jafnréttismála því hingað til höfum við ekki séð að stjórnmálaflokkar gæti þess að jafnt hlutfall kynja sé í ráðherrahópi ríkisstjórnar. Það er mikilvægt að bestu konurnar og bestu karlarnir skipti með sér verkum í nýrri ríkisstjórn sem mun taka við í vor. Þá mun sem betur fer margt breytast og við förum að sjá meiri jöfnuð á Íslandi milli fólks með fjölbreyttan bakgrunn og misjafna bagga að bera.

Ég var að skoða sundurliðun á nýrri skoðanakönnun hjá RÚV um fylgi flokkanna. Fyrirsögnin fjallar um að Árni Johnsen sé að sópa að sér fylgi. Þegar könnunin er skoðuð þá eru aðrir flokkar en Sjálfstæðisflokkurinn í Suðurkjördæmi að sópa miklu meira að sér þrátt fyrir að RÚV telji það ekki fyrirsögn, nei það er annar maður á lista Sjálfstæðisflokksins sem skal vera aðalnúmerið. Hvað sem tautar og raular. Þessi tvö prósent úr 39% í 41% eru að mati fréttamannsins aðalmálið en ekki t.d. aukning í Norðvesturkjördæmi hjá Frjálslynda flokknum úr 6% í 14% sem er ríflega tvöföldun. Engu sópar Guðjón að sér í huga þessa fréttamanns. Nánast þreföldun Frjálslynda flokksins í Suðvestur kjördæmi er heldur ekkert efni í fyrirsögn og ekkert verið að "sópa" neitt að neinum. Auking Vinstri hreyfingarinnar græns framboðs undir stjórn formanns síns Steingríms J. er heldur ekki nein frétt enda "bara" 4%.

Að loknu prófkjöri hafa sumir lagst í staðarhyggju og túlka niðurstöður eftir búsetu frambjóðenda. Á meðan á prófkjöri stóð börðust menn fyrir því að maður eða kona frá ákveðnum stað þyrfti að komast að, sem og að einhver landssvæði "ættu" tiltekin sæti á lista.

Ég skrifaði grein í prófkjörinu sem ég kallaði "Ekki bara Akureyri" þar sem ég benti á að við framboð til Alþingis gæti enginn frambjóðandi verið að bjóða sig fram bara fyrir staðinn sinn. Það er ekki hægt að bjóða sig fram fyrir hluta kjördæmisins maður býður sig fram fyrir það allt.

Sigurvegari í prófkjöri Samfylkingarinnar í Suðurkjördæmi kemur af bóndabæ, getur hann bara boðið sig fram fyrir þann bóndabæ? Eða sveitina sem hann býr í?

Þetta minnir mig á þjóðernishyggju sem mætti ef til vill fremur kalla staðarhyggju að telja að menn búsettir á ákveðnu svæði eigi meiri rétt en aðrir í lýðræðislegum kosningum. Rétt eins og að menn hafa skoðun á fólki eftir því hvar það er fætt í heiminum þá eru menn að hafa skoðun á því hvar menn búa. Við erum að taka ákvarðanir byggðar á uppruna fólks - mér hugnast það ekki. Hættum þessu, ég bauð mig fram til að vinna fyrir Norðausturkjördæmi allt - ekki bara Akureyri.

Þá er prófkjörinu lokið, fagnaður kvöldsins búinn og niðurstaðan fengin. Ég fékk fína kosningu í þriðja sætið eða 903 atkvæði allt í allt af 1864 atkvæðum eða nánast helminginn. Ég er snortin og þakklát fyrir þennan mikla stuðning. Svo er bara að bretta upp ermar fyrir vorið;-)

Þetta er búin að vera viðburðarík vika. Á þriðjudag var síðasti dagurinn sem við Samfylkingarmenn í Norðausturkjördæmi gátum skilað atkvæðum og ég og mitt fólk reyndum okkar besta til að fá fólk til að skila inn atkvæðunum. Í dag á fólk ekki oft leið á pósthús og sumir þar af leiðandi slepptu því að kjósa, ég vona þó að kjörsóknin verði góð þannig að okkur sé ljóst að það sé breiður hópur bak við valið á listanum.

Um leið og ekki var hægt að gera meira varðandi prófkjörið einhenti ég mér í önnur verk sem hafa setið á hakanum og vann fyrir sunnan á miðvikudag. Þá gafst ágætis tækifæri til að koma við í kosningahófi Össurar Skarphéðinssonar á NASA en þar voru gríðarlega margir flokksfélagar og gaman að hitta þá. Það er spenningur í mörgum kjördæmum um hvernig raðast á lista og allir á fullu. Verður gaman að sjá hvernig gengur. Mér urðu það mikil vonbrigði að Anna Kristín skyldi ekki ná ofar á lista í Norðvesturkjördæmi, kattiðinn stjórnmálamaður sem fer ekki áfram á hávaðanum. Um næstu helgi eru það við og Suðvesturkjördæmið og síðan koll af kolli.

Smá saman færist lífið í sínar eðlilegu skorður, í gær fór ég með nokkrar myndir á fund hjá ljósmyndaklúbbnum Álkunni þar sem ég er að vona að einhverjar myndir frá mér verði valdar í bók sem við erum að gefa út. Í bókinni verða myndir frá Eyjafirði en þarna voru gríðarlega margar flottar myndir. Ég hlakka til að fara að mynda meira og munda nýju Canon L linsuna mína (70-200,2,8, IS).

Þegar ég renndi yfir pistil Björns Bjarnasonar um prófkjör Sjálfstæðismanna þá rifjaði ég upp hversu oft nemendur þakka sér þegar þeir fá góðar einkunnir en kenna kennaranum um þegar þær eru slæmar. Viðbrögðin Björns komu mér á óvart, hann er mikill baráttujaxl, þaulvanur í pólitík og röggsamur ráðherra. Þó ég sé ekki sammála honum um hin ýmsustu viðhorf þá hvarflar ekki að mér annað en segja að hann er mjög vinnusamur ráðherra, duglegur og samviskusamur. Hann hefur fengið á sig ýmsan brotsjóinn í pólitík en yfirleitt staðið hnarreistur og manni finnst oft að ekkert bíti á þennan mann. En nú kvartar hann undan bréfi frá gömlum ráðherra Alþýðuflokksins, auglýsingum samherja sinna, pólitískum átakamálum sem bitni helst á honum o.fl. Ég fæ ekki séð hvers vegna gamlar hleranir ættu að vera Birni að kenna né heldur hvers vegna hann tekur þær til sín. Hinsvegar er alveg ljóst að hann er dómsmálaráðherra og þarf að vinna úr málinu núna hverju eða hverjum sem það var um að kenna. Ég sé ekkert flókið eða árásarkennt við það og finnst talsvert ólíkt Birni Bjarnasyni að takast ekki á við það mál af þeirri röggsemi sem venjulega einkennir hann. Hresstu þig nú við Björn þetta var fín kosning hjá þér. Annars er best að segja ekki orð... ég fæ mína útreið eftir viku;-)

Ég ætlaði ekki að trúa eigin augum þegar ég fékk póst um að ráðist hefði verið á ungan homma í Færeyjum - bara vegna þess að hann er hommi og að mannréttindi samkynhneigrða séu ekki tryggð í landinu og að "aðstoðarlögreglustjórinn í Þórshöfn lýsti því yfir á dögunum að lögreglan hefði ekki lagaheimild til að vernda og verja samkynhneigða þegna landsins ef að þeim væri sótt með hótunum og ofsóknum." (Samtökin 78). Til að glöggva mig á málinu fór ég á vefsíðu Dimmalætting í Færeyjum og skoðaði vefsíðu Samtakanna 78 og viti menn þetta var ekki grín, ekki spam, ekki bull, heldur nöturlegur sannleikur. Ég vil því hvetja alla til að rita nöfn sín undir yfirlýsinguna "Act Aganist Homophobia". Þetta er gersamlega ólíðandi, við munum þegar Ísland hrakti af sér gott fólk vegna kynhneigðar - slíkt á hvergi að líðast.

Í morgun var ég mætt út á flugvöll um sjöleytið því vinnudagurinn var fyrir sunnan. Loftleiðir, MH, Þekking og síðast sýningin Handverk og hönnun. Fyrst fór ég á ráðstefnu á Hótel Loftleiðum sem byrjaði nánast á sömu mínútunni og ég gekk í salinn. "Takk fyrir Reykjavíkurflugvöll" hugsaði ég í þúsundasta sinn. Án hans hefði ég ekki getað sofið heima í nótt. Ráðstefnan sem var um MindManager og JCVGantt var frábær og eiga Verkefnalausnir heiður skilinn fyrir hana. Ég er búin að sjá marga fleiri möguleika til að nota þessi tól og nú síðast datt mér í hug að það væri frábært í pólitík, þarf að prófa það;-)

Í stjórnmálum er oft talað um konur, skort á þeim, framgang, hvort þær hafi önnur viðhorf og margt fleira. Hér í Norðausturkjördæmi er staðan sú að Samfylkingin einn flokka hefur ekki konu sem þingmann en það finnst mér frekar bagalegt því ég tel að bæði kynin þurfi að eiga fulltrúa og vinna saman fyrir flokkinn í kjördæminu. Sem betur fer erum við eina kjördæmið þar sem Samfylkingin er í þessari stöðu enda gríðarlega stór og góður hópur kvenna sem er á þingi fyrir flokkinn. Í þessu ljósi fannst mér ekki koma annað til greina en að bjóða mig fram í annað sætið í yfirstandandi kjördæmi. Svo er bara að sjá hvort ég hef dug til að ná því þar sem mikið mannval er í prófkjörinu og margt sem þarf að huga að.

Í dag eru kjörseðlar í prófkjörinu okkar í Norðausturkjördæmi bornir í hús. Þá skiptir miklu máli að koma þeim í gagnið með því að merkja við og setja þá í póst. Ég vil hvetja alla að nýta kosningaréttinn og enn betra ef þeir vilja kjósa mig í 2. sæti listans. Við Samfylkingarmenn erum nú eini flokkurinn sem á ekki konu sem þingmann í Norðausturkjördæmi og eina kjördæmið þar sem Samfylkingin á ekki konu sem þingmann. Þessu þurfum við auðvitað að breyta;-) Bjóðist endilega til að grípa með ykkur umslög grannanna í pósthúsið og ef einhver er í vandræðum með að koma atkvæðunum á sinn stað endilega hafið samband í síma 896-3357 og stuðningsmenn mínir munu með ánægju skutlast í póstinn fyrir ykkur.

Það voru gleðitíðindi hversu mikið fjölgaði í Samfylkingunni í yfirstandandi prófkjöri. Greinilegt er að margir vilja ganga til liðs við flokkinn og velja framvarðarsveit flokksins í komandi kosningum. Þetta fyllir mann bjartsýni um gengi í komandi kosningum ef okkur tekst að velja öfluga framvarðarsveit sem verður dugleg í kosningunum í vor. Reyndar er ég viss um að svo verður því það er öflugt fólk í framboði sem mun auðvitað skipa efstu sætin í vor;-)

Nú á laugardag er íbúaþing í Dalvíkurbyggð þar sem íbúar ætla að koma saman og skiptast á skoðunum um hvernig þau vilja sjá samfélagið sitt til framtíðar. Íbúaþing sem þetta eru til mikillar fyrirmyndar og virkja íbúa til þess að taka þátt í því að móta samfélagið sem þannig er líklegra til þess að þjóna íbúum sínum betur.


Ég man eftir íbúaþinginu hér á Akureyri þar var gaman að setjast niður með öðrum sem maður hitti ekki daglega eða þekkti ekki neitt og vera sameiginlega að velta fyrir sér bænum sínum. Ég held að það hljóti að hafa áhrif á okkur og gera okkur þar með virkari og eftirtektarsamari um hvað má fara betur og ekki síst hvað er gott þannig að við viljum varðveita það. Ég hlakka mjög til að sjá tillögur og hugmyndir frá íbúaþinginu í Dalvíkurbyggð enda ægifagurt sveitarfélag sem býður upp á marga góða kosti.

Nú fer hver að verða síðastur að skrá sig í Samfylkinguna til að taka þátt í prófkjörinu í Norðausturkjördæmi. Menn geta skráð sig hér með nokkuð einföldum hætti og tekið þátt. Ég hvet alla sem vilja hafa áhrif í flokknum að skrá sig endilega sem fyrst, skráningu lýkur annaðkvöld, þriðjudagskvöld kl. 22:00. Hér er innskráningarsíðan á vefnum.

Í dag fórum við Gísli minn fyrst út í Hrísey þar sem ég hitti gott fólk í kaffi og við ræddum pólitík. Það var gaman að sigla með ferjunni í smá úfnum sjó. Ég náði að mynda talsvert með nýju linsunni minni sem ég hlakka itl að fást við eftir prófkjör. Síðan fórum við að Húsabakka í Svarfaðardal þar sem var kynning á félögum og félagsstarfsemi í bæjarfélaginu en þar er greinilega hægt að fást við gríðarlega margt. Þaðan fórum við síðan til Ólafsfjarðar en Gísli er einmitt þaðan. Skemmtilegur dagur enda brúðkaupsafmælið okkar;-)

Þetta er athyglisvert og má sjá að land eins og Ísland mun væntanlega nýta þetta heilmikið þar sem ekki er langt síðan íslenskan var eitt af 10 mest notuðu tungumálunum á bloggsíðum veraldar:

Mbl.is - Frétt Bloggarar veigamiklir í kosningabaráttunni í Bandaríkjunum Vefdagbækur, eða svokölluð blogg, eru nú notuð í vaxandi mæli í kosningabaráttunni vestanhafs. Liðsmenn beggja fylkinga; demókrata og repúblikana, skrifa daglega á vefsíður sínar og nota þær til að safna peningum og stuðningi.

Hvernig skyldi málum varðandi einkaskóla vera háttað hér á landi? Er hætta á því sama og gerist hér í Kaliforníu?

The New York Times > Education > Collapse of 60 Charter Schools Leaves Californians Scrambling

It had been a month since one of the nation's largest charter school operators collapsed, leaving 6,000 students with no school to attend this fall. The businessman who used $100 million in state financing to build an empire of 60 mostly storefront schools had simply abandoned his headquarters as bankruptcy loomed, refusing to take phone calls. That left Mr. Larson, a school superintendent whose district licensed dozens of the schools, to clean up the mess.

Þessi pistill Guðfinns Sigurvinssonar er eitt það albesta sem ég hef séð um þetta efni og sýnir í hnotskurn á hvers konar villigötum þjóðkirkjan okkar er í þessum efnum. Einnig fer ekki alltaf saman trú manna, trúariðkun þeirra og þeir sem gera trúna að atvinnu sinni.

Opið bréf til Karls Sigurbjörnssonar biskups

Í dag tók ég þá ákvörðun að segja mig úr Þjóðkirkjunni. Á mánudag mun ég ganga inn á Hagstofu Íslands og framkvæma gjörninginn. Það verða þung spor. Ég verð engu bættari og satt best að segja mun mér líða mjög illa.